Vorig jaar maakte Black Country Communion het etiket “supergroep” helemaal waar met hun sterke gelijknamige debuut. Een jaar later is er al een opvolger die men simpelweg 2 heeft genoemd. Dat is een knappe prestatie als je bedenkt dat diverse bandleden ook andere verplichtingen hebben. Zo leverde gitarist Joe Bonamassa onlangs nog de sterke schijf Dust Bowl af.

Het uptempo en energieke The Outsider trapt het album af. Het tempo ligt eigenlijk net even te hoog waardoor het allemaal veel te gehaast klinkt. De gitaar- en orgelduels van Bonamassa en Sherinian maken echter veel goed en doen denken aan de duels die Blackmore en Lord in hun hoogtijdagen bij Deep Purple uitvochten. Het eerste hoogtepunt volgt in The Battle For Hadrian’s Wall dat door Bonamassa wordt gezongen een Led Zeppelin-achtige epische opbouw kent. Over Led Zeppelin gesproken: tijdens de repetities voor de farewell show in O2 in Londen werkten Jimmy Page en Jon Paul Jones samen met Jason Bonham aan het nieuwe nummer Save Me. Het nummer werd nimmer afgemaakt of opgenomen. Bonham kreeg toestemming van Page om het nummer af te maken met Black Country Communion en het resultaat mag er zijn. Save Me is een juweeltje dat zo op een album als Presence had kunnen staan. Het navolgende Smokestack Woman is een logge beuker zoals Aerosmith die lang geleden maakte en waarop zanger Glenn Hughes zich van zijn beste kant laat zien. Ook in Faithless is Hughes weer uitstekend op dreef. Het lijkt erop dat de tijd helemaal geen vat krijgt op de stembanden van Hughes want hij zingt en schreeuwt nog steeds als dertig jaar geleden. Op het epische An Ordinary Son staat Bonamassa achter de microfoon en worden we getrakteerd op heerlijk gitaarspel. De jaren zeventig vibe gaat verder op I Can See Your Spirit al is de riff behoorlijk strak. Het gitaarspel in Little Secret is vermoedelijk het best van de hele cd en doet verlangen naar een live optreden van deze heren. Het navolgende Crossfire lijkt in de verte wel wat op Grand Funk Railroad en vormt een prima opmaat tot het fantastische sluitstuk Cold.

Met 2 overtreft Black Country Communion hun debuut. Hughes zingt de longen uit zijn lijf en Bonamassa overtreft zichzelf meer dan eens. Laten we hopen dat we de komende jaren nog meer fantastische schijven van dit gezelschap mogen begroeten.