De jongens van Black-Bone zitten in een rollercoaster. Afgelopen jaar hebben ze een aantal waanzinnige shows gespeeld waar menig band jaloers op zou zijn. Voorprogramma’s van Deep Purple en Megadeth en dan hebben we het nog niet eens over de vele festivals waar hun naam ook al op het affiche prijkte. Maar nu, met een platendeal van SPV en meerdere teams (Pimp en SOZ) in de rug, zal het helemaal hard gaan.

Het is deze jonge band meer dan gegund. Blessing in Disguise klinkt als een logisch vervolg op Back To Mayhem. Black Bone gaat de wereld niet veranderen, ze maken gewoon rock. Van het soort waarbij je wijdbeens kan staan en je vuist in de lucht kan gooien.

De productie van Peter van Elderen is wat we van hem mogen verwachten. Ruig en behoorlijk dicht gesmeerd en daardoor bijzonder effectief. Backbone recycled een arsenaal aan krachtige hardrock riffs en mengt dat met wat jaren 90 invloeden, terwijl ze hoofdzakelijk midtempo songs afleveren. Dan is het natuurlijk wel oppassen dat de verveling niet toeslaat, wanneer je niet te veel afwisseling biedt. En dat lukt niet helemaal. Aan het einde van het album komen een aantal songs voorbij (Wasted Years, Save It For Tomorrow (wel een super basgeluid), Ashereah en Believe) die niet veel meer toevoegen.

Tot die tijd is het redelijk vermakelijk allemaal. Stevige rocksongs met goeie vocalen (ook de dubbele vocalen geven dat jaren 90 tintje) en een paar puike solo’s van Steef. Met Wrong durven ze zelf een soort van rustig nummer af te leveren. Ook in dit nummer zijn vooral de solo’s erg lekker.

De band heeft in ieder geval een behoorlijk vette Europese tour voor de boeg als support van Valient Thorr. Niet misselijk. Blessing In Disguise is een prima visite kaart voor de jonge, gretige rockhonden.