Het is ondertussen ruim een kwarteeuw geleden dat Bj Baartmans zich na een periode als gitarist  in talrijke bands en de meest uiteenlopende genres  van rockabilly naar new wave, blues en jazz als singer-songwriter manifesteerde. Bovendien is hij een druk bezet producer en sessiemuzikant in zijn  pesoonlijke studio Wild Verband, met de gelijknamige band werd vorig jaar Ghostwriter uitgebracht.  Het in 2018 verschenen Verzamelaar bevatte Nederlandstalige opnames die teruggaan tot in 2004. A Pawnshop Love Affair herbergt Engelstalig werk dat BJ eerder als soloartiest of met zijn band  BJ’s Pawnshop introduceerde.

Vertrouwde muzikale vrienden Zoals toetsenman Mike Roelofs en Sjoerd van Bommel op drums zijn weerom present, terwijl Tom Baartmans en Gerco Aerts afwisselend de baspartijen verzorgen. Ondersteund door zo’n muzikantenkliekje kan weinig misslopen. Bovendien wordt BJ, die zowat alle mogelijke snaarinstrumenten bepoteld, geflankeerd door de al even geïnspireerde gitaarpartijen die Eric van Dijsseldonk aanlevert. 14 songs uit de periode 1998  tot 2004 die nieuw leven ingeblazen worden met Baartmans’ rafelige, fragiele zang.

Het uit de begindagen daterende Pool Of Love zet meteen de toon voor een reeks songs die de liefde in al haar facetten beschrijven met lekker rollend gitaarwerk dat zich vermengt met snerpende slides. De door bluesy snarenwerk ondersteunde verhaallijn in Only Lovers Know, of een nachtelijk in mysterie gehuld, avontuur in Hotel. In het verstilde Cry duikt een huilende gitaar op terwijl  akoestisch snarenwerk en zachte piano, het krassende stemtimbre in de ballade What A Song Can Do ondersteunen.

Na de troubadoursballade Jenny And Frank en het op funky snarenriffs, orgel en hitsige percussie geënte The Other Guy volgt Daddy’s Eyes een in tragiek gehuld epos op wonderlijke snarenpicking.

We herinneren Billie J. van een door Eric Devries ingezongen versie afkomstig van het uit 2004 daterende Where Lovers Go. Ruim twintig jaar later brengt BJ zelf een al even fijne interpretatie. Dat geldt eveneens voor het uit de begindagen geplukte Open Skies dat op piano en van Dijsseldonck’s tedere slidegitaar de collectie afsluit.