Bill Frisell – Guitar In The Space
Guitar In The Space Age
Als je de muziek van dit album ergens draait, veert nagenoeg iedereen op. Het zijn vertrouwde klanken, bekende stukken, klassiekers Het is een feest der herkenning, aangename sensatie en … puur plezier! Hier worden geen oldies afgedraaid, met het nodige opgefokte gebabbel runtergenudelt maar in met liefde in cinemascope en volle glans gecelebreerd. De muziek op dit album blijft heel dicht bij het (herkenbare) origineel. Het is heel wat anders dan veel van de (opportunistische) jazz-adaptaties van popmuziek en het zijn ook geen goed bedoelde of pretentieuze verbouwingen. De clou (en de jazz) zit hem in het detail en het samenspel, het breed en diep ademen van de muziek, het uitstromen en doorstromen ervan. En, als hoofdzaak, het highlighten van de melodische essentie. Folk, surf music, blues, rockn’ roll, early electronics … The Chantays, The Byrds, The Beach Boys, Duane Eddy, Junior Wells, The Kinks, The Tornados … Van Joe Meek tot Pete Seeger, van Brian Wilson tot Duane Eddy en Lee Hazlewood … .
Het is in feite een gitaristisch duo-programma van Frisell met Greg Leisz voornamelijk op pedal steel en high calibre ritme-sectie van Tony Scherr op basgitaar (of gitaar soms) en Kenny Wollesen op drums. Zij spelen klassiekers die 50 jaar geleden jongeren lieten ontvlammen die een gitaar in de hand namen om de wereld (en de meiden) met de nieuwe space sounds (in dubbele zin van het word) te veroveren. Paradigmatisch neergelegd werd deze space/spacy sound in Joe Meeks Telstar dat in de vertolking van The Tornados in 1962 een hit in de VS en werd. Meek zette as eerste een clavioline in de pop-muziek in dat een karakteristieke elektronische sound voortbracht. Het verhaal van Joe Meek als pionierende sound engineer die 1967 op achtendertigjarige leeftijd tragisch overleed is op zich al een boeiend onderdeel van de opkomende pop-muziek in de jaren 60. Telstar wordt vaak als eerste met The Ventures geassocieerd maar zij kwamen later (luister ook de AUDIO-link voor de meest orginele versie).
Frisell pompt de hele onderneming niet onnodig met betekenis op maar gebruikt zijn gitaristische gaven voor gave, fonkelende uitvoeringen en laat het plezier daaraan prevaleren. De muziek straalt dan ook in volle glorie – Reflections From The Moon. Zonder een spoor van kleffe nostalgie. Als je op deze manier in de tijd teruggaat, wordt duidelijk dat de scheiding tussen pop en jazz lang niet zo strict en duidelijk was als men deed en nog steeds – om economische en ideologische redenen – probeert te doen geloven (zie ook gesprek met Frisell).
“As I get older, I’m becoming more and more comfortable with the idea of playing something that was a part of my life. Some naive melody or childhood memory that I once would have thought wasn’t complicated enough.” (Bill Frisell)
AUDIO Telstar (J.Meek), The Tornados
AUDIO Telstar (J. Meek), The Ventures
AUDIO Telstar (J.Meek), Bill Frisell
AUDIO Reflections From The Moon (Speedy West) original
VIDEO Reflections From The Moon (Speedy West), Bill Frisell
VIDEO Bumping On Sunset (Wes Montgomery)/ Telstar (J. Meek) , Bill Frisell
VIDEO The Making Of …
VIDEO Never Festival
fotos Bill Frisell, Greg Leisz, Tony Scherr ©FoBo_HenningBolte