×

Recensie

Pop

25 januari 2015

Bill Frisell – Guitar In The Space

Guitar In The Space Age

Geschreven door: Henning Bolte

Guitar In The Space Age Bill Frisell Pop 4 Bill Frisell – Guitar In The Space Age Written in Music https://writteninmusic.com

Als je de muziek van dit album ergens draait, veert nagenoeg iedereen op. Het zijn vertrouwde klanken, bekende stukken, klassiekers Het is een feest der herkenning, aangename sensatie en … puur plezier! Hier worden geen oldies afgedraaid, met het nodige opgefokte gebabbel runtergenudelt maar in met liefde in cinemascope en volle glans gecelebreerd. De muziek op dit album blijft heel dicht bij het (herkenbare) origineel. Het is heel wat anders dan veel van de (opportunistische) jazz-adaptaties van popmuziek en het zijn ook geen goed bedoelde of pretentieuze verbouwingen. De clou (en de jazz) zit hem in het detail en het samenspel, het breed en diep ademen van de muziek, het uitstromen en doorstromen ervan. En, als hoofdzaak, het highlighten van de melodische essentie. Folk, surf music, blues, rockn’ roll, early electronics … The Chantays, The Byrds, The Beach Boys, Duane Eddy, Junior Wells, The Kinks, The Tornados … Van Joe Meek tot Pete Seeger, van Brian Wilson tot Duane Eddy en Lee Hazlewood … .

IMG_2551Het is in feite een gitaristisch duo-programma van Frisell met Greg Leisz voornamelijk op pedal steel en high calibre ritme-sectie van Tony Scherr op basgitaar (of gitaar soms) en Kenny Wollesen op drums. Zij spelen klassiekers die 50 jaar geleden jongeren lieten ontvlammen die een gitaar in de hand namen om de wereld (en de meiden) met de nieuwe space sounds (in dubbele zin van het word) te veroveren. Paradigmatisch neergelegd werd deze space/spacy sound in Joe Meeks Telstar dat in de vertolking van The Tornados in 1962 een hit in de VS en IMG_2570 werd. Meek zette as eerste een clavioline in de pop-muziek in dat een karakteristieke elektronische sound voortbracht. Het verhaal van Joe Meek als pionierende sound engineer die 1967 op achtendertigjarige leeftijd tragisch overleed is op zich al een boeiend onderdeel van de opkomende pop-muziek in de jaren 60. Telstar wordt vaak als eerste met The Ventures geassocieerd maar zij kwamen later (luister ook de AUDIO-link voor de meest orginele versie).

Frisell pompt de hele onderneming niet onnodig met betekenis op maar gebruikt zijn gitaristische gaven voor gave, fonkelende uitvoeringen en laat het plezier daaraan prevaleren. De muziek straalt dan ook in volle glorie – Reflections From The Moon. Zonder een spoor van kleffe nostalgie. Als je op deze manier in de tijd teruggaat, wordt duidelijk dat de scheiding tussen pop en jazz lang niet zo strict en duidelijk was als men deed en nog steeds – om economische en ideologische redenen – probeert te doen geloven (zie ook gesprek met Frisell).

“As I get older, I’m becoming more and more comfortable with the idea of playing something that was a part of my life. Some naive melody or childhood memory that I once would have thought wasn’t complicated enough.” (Bill Frisell)
 

AUDIO Telstar (J.Meek), The Tornados

AUDIO Telstar (J. Meek), The Ventures

AUDIO Telstar (J.Meek), Bill Frisell

AUDIO Reflections From The Moon (Speedy West) original

VIDEO Reflections From The Moon (Speedy West), Bill Frisell

VIDEO Bumping On Sunset (Wes Montgomery)/ Telstar (J. Meek) , Bill Frisell

VIDEO The Making Of …

VIDEO Never Festival
 

fotos Bill Frisell, Greg Leisz, Tony Scherr ©FoBo_HenningBolte



  1. Pipeline
  2. Turn, Turn, Turn
  3. Messin' With The Kid
  4. Surfer Girl
  5. Rumble
  6. The Shortest Day
  7. Rebel Rouser
  8. Baja
  9. Cannonball Rag
  10. Tired Of Waiting For You
  11. Reflections From The Moon
  12. Bryant's Boogie
  13. Lift Off
  14. Telstar