Het gaat over ontrouw, het gaat over sterke vrouwen, het gaat over racisme, het gaat over onderdrukking, het gaat over politiek. Alleen al thematisch en op papier lijkt er op Lemonade, het nieuwe, zesde album van Beyoncé, genoeg te beleven. Tel daarbij de ontelbare credits van degenen die direct en indirect betrokken zijn geweest bij de totstandkoming van dit album, maar ook de vele analyses die sinds de release zijn gemaakt, dan wordt de stellige indruk gewekt de algehele perfectie meer dan bereikt lijkt te zijn. En dat Lemonade door iedereen minstens één keer beluisterd zou moeten worden. Is al dat enthousiasme op- en terecht of was het weer vooral een moment van een collectief journalistiek orgasme?

Het op een totaal onverwacht moment uitbrengen van nieuw albummateriaal levert tegenwoordig meer publiciteit op, dan een zorgvuldig geregisseerde marketingcampagne. En naast Radiohead zijn het vooral zwarte artiesten die van deze succesvolle strategie optimaal gebruik maken. En op de juiste en meest effectieve manier de aandacht trekken is misschien nog wel belangrijker om het juiste uitwerking van al die noeste arbeid te genereren. Zeker in een tijd waar muziek op allerlei mogelijke manieren wordt geconsumeerd en gedistribueerd.

Alhoewel er met de release van Lemonade meer dan voldoende aandacht werd getrokken, bracht het onverwachte toch gewenning met zich mee en werd de aandacht (gelukkig) al snel gericht op de inhoud. Wellicht moest door het al even onverwacht overlijden van Prince de aandacht verdeeld worden en domineerde die gebeurtenis toch vooral de media, desalniettemin had de release van Lemonade nog voldoende nieuwswaarde. Afscheid en verwelkomen lagen weer dicht bij elkaar. En hoezeer zij nog lang niet in de schaduw kan staan van die kleine paarse dwerg uit Minneapolis, neemt de iconische status van Beyoncé met ieder album steeds verder toe. Beyoncé is al lang niet meer dat zangeresje dat ooit lid was van Destiny´s Child en met pompeuze, overgeproduceerde bombast-R&B haar solocarrière voortzette. 12 jaar en zes albums verder heeft een gestage muzikale doorontwikkeling plaatsgevonden, waarin Beyoncé hard op weg is om de Queen of Pop te worden, zoals er ook ooit een King Of Pop was, voor zover ze die status al niet heeft bereikt.

En zoals wel vaker het geval is, leveren ellendige situaties vaak de meest creatieve momenten op. Dat geldt ook voor Beyoncé. Blijkbaar is er van alles aan de hand in haar relatie met Jay-Z en is een muzikale omlijsting om dat allemaal – al dan niet cryptisch – met de wereld te delen dé ideale uitlaatklep. Het levert in elk geval tekstueel vuurwerk op. En wanneer het niet over de vermeende escapades van Jay-Z gaat, dan zijn er nog genoeg andere issues die deze en gene bezig houden. En waarmee Beyoncé aansluiting en herkenning kan vinden. En wanneer bij al die diepgravende en serieuze onderwerpen de juiste muziek wordt gecomponeerd, dan kan er muzikaal dynamiet ontstaan. En wat nog veel belangrijker is: de luisteraar kan worden bereikt en – vooral – worden geraakt. Want Lemonade moet meer zijn dan enkel de eendimensionale frustraties, opinies en beschouwingen van een zangeres, wiens wereld vooral is opgebouwd uit een bijna ultieme volmaaktheid.

En daarmee is ook meteen het risico aangegeven van het fenomeen Beyoncé: hoe persoonlijk is een persoonlijk album van Beyoncé? Waarom zou ze de luisteraar een inkijk willen geven in een wereld, die zo ver af staat van de meeste van diezelfde luisteraars? Misschien om aan te geven dat Beyoncé ook maar een mens is en ook met zaken waar iedereen te maken heeft en wel eens last van heeft? Zoals ze het nu over haar turbulentie in haar relatie heeft, zou dat in de basis herkenbaar moeten zijn voor iedereen die wel eens iets soortgelijks heeft meegemaakt en daardoor herkenning ontstaat. Terwijl ze toch niet het achterste van haar tong laat zien. Maar tegelijkertijd beseft Beyoncé als geen ander dat toegankelijkheid en het persoonlijk maken van haar leven haar bereikbaarheid ook vergroot. Hetgeen weer ten goede komt aan de commerciële doelstellingen, die bij Lemonade toch aan de basis liggen. Want ook al gaat het over allerlei Grote Dingen, Lemonade moet natuurlijk primair vooral ook verkopen.

Muzikaal gezien gebeurt er ook van alles op Lemonade en is dat de reden dat het album nogal wat tijd nodig heeft om al die momenten en gebeurtenissen goed te verwerken.

Of dit album – zoals her en der al wordt beweerd – zal eindigen als één van de of zelfs het beste dat 2016 op muzikaal gebied zal opleveren, is wellicht nog wat voorbarig. In elk geval is Lemonade wel één van de belangrijkere releases van dit jaar. Artistiek is het weer een stap verder is in de toch al niet misselijk verlopen carrière van Beyoncé en wordt haar muzikale importantie en status als één van de grootste artiesten van deze tijd verder versterkt. En uit deze heftig borrelende Lemonade zal het koolzuur dan ook niet zo snel verdwenen zijn.

Tracklist Lemonade

1. Pray You Catch Me
2. Hold Up
3. Don’t Hurt Yourself
4. Sorry
5. 6 Inch
6. Daddy Lessons
7. Love Drought
8. Sandcastles
9. Forward
10. Freedom
11. All Night
12. Formation