Californië… The Mama’s & Papa’s droomden erover, The Eagles verbleven er graag, Red Hot Chilli Peppers verklaarden het tot een state-of-mind, Beach Boys zongen vol bewondering over de mooie dames die er vandaan kwamen en David Lee Roth deed dat later nog eens dunnetjes over. Ook Beth Hart blijkt geïnspireerd door de inmiddels bijna failliete staat die wordt bestuurd door de Terminator.

My California verwijst naar de plek waar Beth’s leven zich grotendeels afspeelt. Het album staat vol met persoonlijke liedjes die Hart al een tijdje wilde vastleggen. Nu hadden haar teksten altijd al een sterk persoonlijk karakter, maar ditmaal houdt ze het wel erg dicht bij huis en zingt ze menigmaal over haar familie en natuurlijk over zichzelf. Zo gaat het meeslepende Sister Heroine over haar overleden zus Sharon en Weight Of The World over de soms moeizame relatie met haar ouders.

My California opent met het titelnummer en zet meteen de toon voor het hele album; ambachtelijke, meeslepende rockmuziek met prachtige zang en teksten die recht uit het hart komen. De single Life Is Calling is eigenlijk van hetzelfde laken een pak. Eigenlijk verdient elk liedje dat Beth voor dit album heeft gecomponeerd sowieso de kwalificatie “goed”. De composities drijven zonder uitzondering op een pianomelodie of toegankelijk gitaarlijntje en het tempo ligt vrijwel overal gelijk. Dat is meteen de reden waarom My California geen onverdeeld succes c.q. klassiek rockalbum is geworden. Alle liedjes zijn goed, maar het ontbreekt simpelweg aan variatie in ritme en songstructuur. Een uptempo kraker als Broken Ugly staat er gewoon niet op. De lengte en opbouw van de liedjes wordt halverwege veel te voorspelbaar. Tijdens de diverse luisterbeurten neemt de interesse tijdens de latere nummers dan ook af. Vermoedelijk is dit een gevolg van haar nieuwe aanpak om elk liedje direct na het componeren op te nemen. Die aanpak waarborgt weliswaar de integriteit en spontaniteit, maar staat een uitgebalanceerd en gevarieerd album in de weg. Een tijdje afstand nemen biedt vaak de kans om je eigen materiaal vanuit diverse perspectieven te bekijken/beluisteren waardoor nieuwe inzichten ontstaan.

Beth Hart is en blijft natuurlijk een geweldige zangeres, die prima piano kan spelen en componeren, maar ze zat ditmaal zo dicht op elk liedje dat het totaalbeeld blijkbaar wat is vertroebeld. Ze liet in interviews weten aanvankelijk ook een hardrockalbum te willen maken, maar achtte dat later niet nodig. Een paar stevige nummers hadden dit album echter sterker kunnen maken. Kortom, My California is een kwalitatief goede, maar wel wat eenzijdige plaat.