×

Recensie

Rock

24 september 2011

Beth Hart & Joe Bonamassa

Don't Explain

Geschreven door: Richard Verbrugge

Uitgebracht door: Provogue / Mascot

Don't Explain Beth, Joe Hart, Bonamassa Rock 4 Beth Hart & Joe Bonamassa – Don’t Explain Written in Music https://writteninmusic.com

Toen dit album een paar maanden geleden werd aangekondigd had ik een tweeledig gevoel. Enerzijds was de samenwerking tussen de populairste rockgitaristen en een van de beste en ruigste rockzangeressen een project om naar uit te kijken, anderzijds was er vrees voor een haastklus. Don’t Explain is na Dustbowl en de tweede Black Country Communion schijf immers de derde release van Joe Bonamassa in krap acht maanden tijd. Na de eerste luisterbeurt kon die vrees overboord want Bonamassa en Hart leveren een prachtig album af waarop ze tien liedjes uit de omvangrijke soul & bluescatalogus op indrukwekkende wijze presenteren.

Het idee voor dit album komt van Bonamassa die Hart begin 2010 zag optreden en meteen weg was van haar indrukwekkende stem, energieke show en volle overgave. Hij wilde graag met deze hedendaagse Janis Joplin de studio in en zijn vaste producer Kevin Shirley zag het idee meteen zitten. Beth Hart zag het idee van een plaat vol soul covers ook wel zitten en zo geschiedde. Met hulp van gitarist Blondie Chaplin, bassist Carmine Rojas en drummer Anton Fig werd in een paar weekends in Los Angeles een plaat in elkaar gezet. Voor de keyboards deed men een beroep op Arlan Scheirbaum. Het resultaat mag er zoals al gememoreerd zeker zijn.

Met uitzondering van I’d Rather Go Blind ben ik met geen van de originele versies bekend. Vergelijkingen maken met eerdere uitvoeringen zal ik dus niet maken. Ik beoordeel dit album slechts op zijn meritus. Het slepende Sinner’s Prayer laat meteen de bedoelingen van het tweetal horen: krachtige soulinterpretaties met door merg en been gaande vocalen die recht uit het hart komen. Op Your Heart Is As Black As Night ontpopt Hart zich als een moderne Marlene Dietrich en waan je je in een revue in de jaren dertig. Wat een geweldige strot heeft die vrouw toch. Zelfs Glenn Hughes kan niet tegen deze dame op. Wat mij betreft zingt ze vanaf nu alle Bonamassa albums in want ze zingt echt fantastisch. Hoogtepunten zijn het ruim acht minuten durende I’d Rather Go Blind en het overtuigende Something’s Got A Hold On Me. Net als op zijn soloplaten zijn de langste nummers bij Bonamassa altijd het best en gaat hij lekker los. Dit is een samenwerking die naar meer smaakt. Mijn advies aan Bonamassa: bek houden, spelen en laat de microfoon voortaan aan Beth.



  1. Sinner's Prayer
  2. Chocolate Jesus
  3. Your Heart Is As Black As Night
  4. For My Friends
  5. Don't Explain
  6. I'd Rather Go Blind
  7. Something's Got A Hold On Me
  8. I'll Take Care Of You
  9. Well, Well
  10. Ain't No Way