×

Recensie

Electronic

01 mei 2020

Ben Lukas Boysen

Mirage

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: Erased Tapes

Mirage Ben Lukas Boysen Electronic 4.5 Ben Lukas Boysen – Mirage Written in Music https://writteninmusic.com

Eén van de belangrijkste componisten in de verbindingslijn van electronic en eigentijds, zo mag de Berlijnse Ben Lukas Boysen zeker genoemd worden. Zijn nieuwe album Mirage is een machtige aanvulling op zijn rijke oeuvre.

Vanaf de eeuwwisseling was Boysen reeds actief binnen de electronic. Niet onder zijn eigen naam maar onder de naam HECQ waarmee hij onderhand al elf albums maakte. HECQ bleek het project waarop zijn liefde voor electronic in breed uitwaaierende variaties, van ambient tot aan breakbeat en dubstep, kon uitdiepen.

Pas in 2013 debuteerde hij albumsgewijs met Gravity onder zijn eigen naam, waarbij we het minialbum Infinite Rounds (2007) en de soundtrack  Restive (2012) niet als volwaardige albums meerekenen. Gravity werd goed ontvangen maar verkreeg niet de aandacht die het verdiende. Nog in datzelfde jaar verscheen tevens de soundtrack voor de film Mother Nature.

Grote stappen werden pas gezet toen het Berlijns/Londense Erased Tapes hem oppakte en Gravity in 2016 opnieuw uitbracht. Nog binnen het jaar volgde daar het al net zo geweldige Spells op. Beide albums waren door grote vriend en labelgenoot Nils Frahm opnieuw gemixt en gemastered en kregen mede daardoor extra veel aandacht. De carrière van Boysen kreeg wereldwijd een enorme boost.

De muziek die Boysen onder zijn eigen naam uitbrengt klinkt introspectief en filmisch, tegelijk super avontuurlijk en uitdagend. Nog geen jaar na het opnieuw uitbrengen van Gravity en opvolger Spell verraste Boysen ook nog maar even met het fraaie samenwerkingsalbum Everything met Sebastian Plano.

Met Mirage voegt hij daar een al net zo overweldigend derde album aan toe. Waar Spells een album was waarop hij opgenomen pianostukken door de electronic blender gooide en deze met live instrumenten om een zo organisch geheel te krijgen, koos Boysen voor Mirage voor een directere manier. Of geheel elektronisch of juist organisch.

Zo is albumopener Empyrean een lekker hectische volle bak elektronische track die prikkelt en schiet Boysen met Kenotaph, juist ook door het gebruik van echte drums en warme pianoklanken, weer een meer organisch klinkende kant op. Het daarop volgende Medela schuift met zijn donker klinkende en prikkelende ritmes dan weer volledig de electronic in. Heerlijk lang en subtiel laag over laag opgebouwd, met veel sfeer, intrigerende tussenstukken en prikkelende ritmes. Sublieme track.

Met het wederom lange en erg fraai uitgebouwde Venia, deze keer vrijwel zonder beats, word er dan weer een hemelse, tegelijk filmische sfeer opgetrokken. Prachtige sferen trekken ook aan ons voorbij in het weergaloze Clarion, waarbij een pianomelodie de basis is en strijkers het kippenvel bezorgen en waarbij de los opgezette livedrums onherroepelijk aan die van ritmemeester Joe Acheson doen denken. Mooie vondst.

Met het heerlijke, weer vol door elektronica gedreven en zeer knap in verrassende lagen uitgebouwde, Love eindigt een gloedvol album waar Boysen duidelijk de tijd voor heeft genomen. Met zes mooi verschillende tracks, waarvan de meeste met gemak de meer dan 7 minuten aantikken, toont hij maar weer eens aan een muzikaal architect in sferen en klanken te zijn. Mirage is een weergaloos mooi album.



  1. Empyrean
  2. Kenotaph
  3. Medela
  4. Venla
  5. Clarton
  6. Love