De zanger en pianist uit North Carolina  brak in de jaren negentig door met Ben Folds Five, een trio zonder gitaren, niet echt gebruikelijk in de powerpopscène. Vorig jaar reisde Ben Folds de wereld af en werkte samen met de meest prestigieuze symfonische ensembles in het kader van ‘Concerto for Piano and Orchestra’.

Een drie uur durende  sessie met The Nashville Symphonic Orchestra vond in mei 2014 plaats in de Grand Victor Sound Studio, de voormalige historische RCA studio A, Movements 1 tot 3, goed voor dik twintig minuten muziek louter instrumentale muziek vormen de aanzet van de nieuwe album, de sessie werd aangevuld met andere melodieuze, popgetinte  gezongen pianoballades zoals Capable Of Anything  en I’m Not A Fan waarbij het klassieke kamerensemble yMusic uit New York City voor de begeleiding zorgt. In de titelsong en Long Way To Go wordt het  tempo enigszins opgedreven maar de gelaagde pop arrangementen komen nergens geforceerd over.

Phone In A Pool werd uit enkele songs geselecteerd  die los van het overige studiowerk, werden ingeblikt. De oorspronkelijke versie stamt uit een informele sessie in een pub in Dublin waarbij muzikanten van Folds tourband betrokken waren. Bij de uiteindelijke studioversie bleven de gitaarakkoorden en de  drums behouden en gelukkig ook de bij deze gelegenheid meer rafelige zang van Folds. F 10-D-A is een speels intermezzo opgebouwd met de  gebruikelijke symbolen die de toonhoogte van de instrumenten aangeven.

I’m Not The Man werd voor Al Pacino’s personage in de film Danny Collins gecreëerd en behoort samen met het meerstemmige Yes Man dat sterk aan de verrichtingen van Brian Wilson herinnert, tot het beste van wat we hier voorgeschoteld krijgen. Het is niet evident, een geslaagde en spontane fusie tussen pop en klassiek maar bij Ben Folds  en yMusic is dat onmiskenbaar het geval.