Na een levensgevaarlijk parcours van verslavingen, ontwenningen, de onvermijdelijke terugval en opnames in de psychiatrie vond de voormalige beloftevolle amateurbokser en uitsmijter relatieve rust in het oosten van Nashville. In het hoofd van  Ben de la Cour blijven de demonen van dat destructieve verleden rondspoken, getuige de verhalen over moord, zelfmoord en de criminele figuren die in de donkere songs  van zijn vierde werkstuk Shadow Land ronddolen. Na de zoveelste ontwenningskuur vond hij de innerlijke kracht en het zelfvertrouwen om terug aan de slag te gaan. Dat gebeurde in een studio in het Canadese Winnipeg.

Met het rauwe doorleefde stemtimbre vertelt de la Cour helse verhalen, in God’s Only Son volgen we de lotgevallen van een gewelddadige bankrover op het ritme van twangende Western gitaren en een ontspoorde fiddler, de angstaanjagende, beklemmende sfeer wordt versterkt door nerveus gekras in het geschifte High Heels On The Roller.

In het haast poëtische The Last Chance Fair schemert even wat hoop door, het is een verstild troosteloos duet met Andrina Turrene over Ben’s eerste dag in de ontwenningskliniek. In Amazing Grace (Slight Return) is evenmin enige vreugde te bespeuren maar het is een warme pianoballade gelardeerd met mooie, sfeervolle cellotonen.

In God We Trust…All Others Pay Cash, belanden we met snedig rockende gitaarriffs op een helse rollercoaster, de la Cour braakt de woorden als een waanzinnige uit en op de achtergrond haalt Turrene fors uit. Het voortdurende heen en weer pendelen tussen ronduit hallucinante en verstilde passages bouwt een haast tastbare spanning op in het voortreffelijk songwerk. De titelsong komt zelfs in de buurt van het betere romantische balladewerk van Springsteen en Waits.

Het op rammende riffs en rolllende pianotonen gebouwde Basin Lounge raast in ongeremde rotvaart voorbij, bezeten gehamer op het pianoklavier herinnert aan de onstuimige verrichtingen van een ontketende Jerry Lee tijdens zijn wilde jaren. Vervolgens wordt het tempo behoorlijk teruggeschroefd met een op lieflijke accordeon en fiddle walsend Swan Dive en een zacht mijmerend From Now On.

De psychose slaat opnieuw ongenadig toe in Harmless Indian Medecine Blues, een op snerpende slides geënte bluesy bad trip. Die donkere schaduw blijft over The Valley Of The Moon hangen, een sombere maar verduiveld mooie song waarbij de akoestische gitaar door cello en vioolklanken omarmd wordt.

Het  voortreffelijke The High Cost Of Living Strange heeft met Shadow Land een meer dan waardige opvolger die ons alsnog met enige vertraging bereikt, gelukkig maar.