Bed Rugs
Hard Fun, Grand Design
Belgisch én goed: Bed Rugs. Zelfs los van de taalkundige vondst die in hun groepsnaam vervat zit, zorgt deze bende voor ontzettend veel speelplezier. Hard Fun Grand Design, zo heet de meest recente boreling. Die lijkt met zijn zesentwintig nummers initieel een wat langgerokken en breedsprakerig geval, maar wat hadden wij het mis. Voor we het goed en wel beseften zaten we gelijk al dik over de helft van deze pop-/rockpsychedelische trip.
Zoals de albumtitel al duidelijk maakt, staat het speelplezier vooraan. Maar dan wel met een nieuwe bezetting. De groep nam afscheid van toetsenist Yorgos Tsakiridis en bassist Arne Omloop. Live werd dat opgevangen door o.a. Annelies Dinter (Echo Beatty). De harde kern blijft bestaan uit drummer Noah Melis, bassist Yannick Aerts en Stijn Boels. Drie jaar na Cycle is er dus niet enkel een andere groep, maar vooral ook: een nieuwe plaat.
En wat voor een. Uitgebracht op dubbel vinyl, en voorzien van best opvallend artwork. Al heeft ook dat bijzonder veel vijven en zessen gekost. Eerst werd Will Cullen Hart verzocht om artwork voor het nieuwe Bed Rugs album te maken. Al snel bleek het gevolgde spoor een dood einde. Vervolgens werd Shane Butler (nvdr: de gitarist van Quilt, maar ook visueel kunstenaar) opgezocht. Dat bleek plotsklaps wél te werken. En toen ook bleek dat het contact met producer Derek Almstead echt helemaal snor zat, was het snel duidelijk dat er eindelijk een nieuw Bed Rugs album klaar zou zijn.
Wie het album beluistert, ontdekt: wat is dit toch een ontzettend fijn prachtbandje om veel liefde toe te dragen. Net als pakweg Few Bits (met Karolien Van Ransbeeck), Shht of Mad Dog Loose die de kleuren van de Belgische indiepop/-rock mee helpen verdedigen. Het goede aan Hard Fun, Grand Design bestaat erin dat de groep ergens afstand neemt van het verleden en een wat andere aanpak en sound verkiest. Meer songs, korter in lengte en gevarieerd. Tezelfdertijd voel je hoe die kleine instrumentale sfeerzetters tussendoor het album wezenlijk versterken. Elke song heeft zijn identiteit (en icoontje op de hoes) en maakt deel uit van de zalige psychtrip die het album in wezen is.
Zodoende is het slechts genieten van de tropische weldaad aan songs. Opener Each Side is de zomerse single waar vele andere bands wel wat voor veil hebben en zo gaat het maar door. Tussen de regels door hoor je veel Beatlesinvloeden (Naturally), een overvloed aan kosmische Pink Floyd aangevuld met de weirdness van The Flaming Lips en Mercury Rev en de geestige attitude van Sonic Youth (Disney,..) . Hard Fun, Grand Design maakt zijn ambitieuze titel overigens meer dan waar, met zowel dromerige, instrumentale escapades (Sleepy Beauty), geblutste pop-met-een-duister-hoekje-af (Exotica) als onvervalst popsentiment (Pop Bubbles). Wat een fijne collectie songs, wat een erg aanstekelijke aanrader !