De muzikale voorgeschiedenis van Beau Jennings speelt zich gedeeltelijk af in Brooklyn waar hij op het einde van het vorige decennium verzeilt met Cheyenne, een door Americana gekleurd indie rock gezelschap. Naast zijn muzikale activiteiten was de architect ook  documentairemaker. Het uit 2015 daterende Verdigris en bijhorende soundtrack vertellen de omzwervingen van Will Rogers, een cowboy die tijdens de beginjaren van vorige eeuw scoorde in een Wild West circus, vaudeville shows op Broadway en eveneens op het grote scherm overtuigde. In 2017 werd Jennings als singer -songwriter gelauwerd op het Woody Guthrie Folk Festival.

Terug in zijn thuisstaat Oklahoma omringt hij zich in Norman met The Tigers, een kransje van gereputeerde muzikanten uit de plaatselijke scene. Dat gezelschap zorgt voor een bijzonder accuraat, op een mengsel van stevige pop en heartland rock leunende melange, verder borduurt. Het ideale klankbord bij de verhalen die vanaf de opener Sunflower opwellen en je meenemen in de al dan niet imaginaire leefwereld en herinneringen van Jennings. We horen onmiskenbare invloeden van Tom Petty in zijn Heartbreakers periode maar ook  echo’s van vroege Lloyd Cole & The Commotions en Boomtown Rats.

Na het abrupt afgebroken, nerveuze volgt een donker geprevelde I Know These Guys, er schuilt een onderhuidse dreiging in die pianoballade die het spanningsveld aanzienlijk versterkt in een steeds beter klinkende tweede helft met prachtige in weemoed gedrenkte songs.

Colorado, de epische, aanzwellende titeltrack wordt fraai ingekleurd met rinkelende gitaartjes die ook Juniper larderen. Beau Jennigs brengt samen met The Tigers, een soort elegante, intelligente rockpop dat weliswaar naar de jaren tachtig lonkt maar met de bijdrage van  de Tigers naar een hoger niveau van tijdloos allure wordt opgetild.