beabadoobee
Beatopia
Of het in het onbewuste een grote rol speelt valt te betwisten, maar de ontwikkeling van jonge muzikanten hangt veelal met het aanbod vanuit de ouderlijke thuissituatie samen. De in 2000 geboren Filipijnse Beatrice Kristi Laus is een zangeres die haar inspiratie uit de krachtige jaren negentig indiepop haalt en daar tevens op dat moment populaire sensueel slacker girlpower bandbeleving aan toevoegt. Liedjes uit haar ouders puberteit, gedoseerd een tikkeltje rebels maar vooral zeer melodieus.
Net als iedere gemiddelde tiener worstelt ze tijdens de jeugdjaren met haar ontplooiende persoonlijkheid, het wankelende zelfbeeld en verliest ze de grip op de realiteit door zich intens in haar schijnwereld te storten. Beatopia ontstaat in die fantasie, en is voor een periode haar enige vastigheid. Als de pandemie alle zekerheden onder controle krijgt en deze voor onzekerheden inruilt ontstaat die behoefte om zich opnieuw met dat veilige verleden te identificeren . De confrontatie met de in de loop der jaren ontstaande slijtage, oneffenheden en de nodige valkuilen maakt dit pad echter stukken minder bewandelbaar dan verwacht.
Beatopia gaat verder waar Fake It Flowers ophoudt, dezelfde lichtvoetige donkere schoenpoets glans, zonder de gitaargrunge abstractheid maar wel met dromerige dansbare toekomstperspectief. Vluchten in het ontvluchten, onthaasten in het haastige. Als de aarde stilstaat biedt het de mogelijkheid om al het aanwezige te observeren, te herstructureren en steen voor steen opnieuw te reconstrueren. Beatrice Kristi Laus verkeerd in die onwennige fase en zet haar beabadoobee alter ego aan het werk om haar tweede Beatopia plaat te voltooien.
Antiheld Beatrice Kristi Laus flirt met haar vrouwelijkheid en klinkt dan weer vertrouwd volwassen dan weer kinderlijk speels. In het zelf gecreëerde Beatopia krijgt de geaarde complexiteit van het echte leven steeds meer de overhand. Illusies lopen synchroon met de realiteitswaanzin van het Is it me or recently time is moving slowly? bestaan, overtuigend bekrachtigd in het rommelige dagdromerige Beatopia Cultsong waarin de hedendaagse geluidsbrij het muzikale platvorm vormt. Ontwaak uit de herhalingen, bereidt je op de doorstart voor. 10:36 is een net zo grote charmante gestructureerde puinhoop, maar is dit niet simpelweg een smetteloze beeldvorming van het dagelijkse leven? De glans die er aan gegeven wordt komt uit onze hunkering naar perfectionisme, terugkerende zekerheden en idealisme voort en staat mijlenver van die feitelijkheid verwijderd.
Ritmisch jazzy ondergaat The Perfect Pair een gedurfde haakse bijna wiskundige hersenspoelende behandeling om in alle rust dat evenwicht te hervinden. Beeldende folky tragiek in het kwetsbare wonderschone Ripples. De vreemde gedachtekronkels van beabadoobee misbruiken de liefdespartner als een vervangbaar gebruiksvoorwerk. Therapeutisch verdoofd zonder empathievermogen, zonder sensitiviteit en zonder enig besef van houden van. Het experimentele geluk in boventallig drugsgebruik zoeken, om vervolgens met die achterliggende overbevolkte leegte geconfronteerd te worden. Een workaholic verslaafde, de kick uit het niets binnenhalen. Contactgestoord het gesprek vermijden, maar wel een spervuur aan ontembare woorden op de luisteraar loslaten.
Ze staat er niet alleen voor, de bevriende violiste Georgia Ellery ondergaat diezelfde onzekerheid nu de toekomst van haar prijswinnende broodwinners band Black Country, New Road slapjes aan een wankelend koorddraadje hangt en ze grote ogen met de zekerheid van Jockstrap gooit. Haar spaarzame vrijgekomen tijd verdeelt ze onder andere in dit beabadoobee project waarop ook Bombay Bicycle Club vocalist Jack Steadman en tevens The 1975 voorman Matty Healy en zijn drummende, maar hier achter de synthesizers gekropen bandmaatje George Daniel hun aandeel in een tijd dat vriendschappen alleen maar hechter wordt leveren.
Dat blijkt wel als Matty Healy zijn persoonlijke Pictures of Us tekst opoffert om die jeugdherinneringen in de geschiedachtergrond van Beatrice Kristi Laus te transformeren, die er een geheel eigen track van maakt. Al zorgt zijn fluisterende geweten de leidraad van de song. Toch is het vooral de R&B samenzang met de prachtige verschijning PinkPantheress in de harmonieuze zusterzang van het vreemd onvatbare Tinkerbell Is Overrated waarmee ze zichzelf in een overstijgende dimensie plaatst. Misschien is het besef dat je er niet alleen voor staat wel de onderliggende Beatopia boodschap. Steeds meer nieuwe inwoners zoeken hun heil in die aardse beabadoobee sprookjeswereld.