Drie jaar geleden leverde Bart Ryan Starlight and Tall Tales af, de in Nashville residerende sessieman evolueerde sinds zijn verhuis vanuit LA van meer blues- en soulgetint getint werk naar een ruimer georiënteerd rootsy repertoire. Hij figureerde nog op Down The Den van Ted Russel Kamp die als wederdienst nu de basstructuren invulde en samen met een uitgebreid muzikaal gezelschap de Starlight Studio’s bevolkte.

De orkestratie werd behoorlijk teruggeschroefd, op de opnamesessies van Messenger in Ryans huisstudio werden naast de vertrouwde drummer en bassist Jim Evans enkel een bescheiden zangkoortje gesignaleerd. Met zijn soepel, doorleefd timbre slaagt Ryan er in om in een nagenoeg volledig akoestische setting  de aandacht tien songs lang vast te houden vanaf het met fijne ritmische snarenpicking aangedreven One World  brengt Ryan zijn verhalen “We’ve got democrazy, but we can’t save the world and we’ve got the  biggest bombs but we can’t save the world”.

Na het aanstekelijke Street Corner Angel wordt het tempo vertraagd in het met  een bluesy slepende dobrosolo verluchte I’m A King.

The Ballad of the Lizard and the Frog  brengt een nog steeds actuele politieke en wordt gedebiteerd met broeierig snarenspel en dartele ritmiek. Dat de integrale akoestische aanpak optimaal werkt, wordt duidelijk in Wanna Be en The Healer, twee van de voorganger Starlight and Tall Tales afkomstige tracks die in deze meer intimistische reprise niets aan kracht inboeten en beslist een herkansing verdienen op het podium na het door de pandemie gefnuikte tourleven.