×

Recensie

Pop

31 mei 2020

Badly Drawn Boy

Banana Skin Shoes

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Awal

Badly Drawn Boy - Banana Skin Shoes
Banana Skin Shoes Badly Drawn Boy Pop 3.5 Badly Drawn Boy – Banana Skin Shoes Written in Music https://writteninmusic.com

De filmscore Being Flynn daargelaten, is het alweer tien jaar geleden dat er een album van Badly Drawn Boy (Damon Gough) verscheen. Het is goed om weer eens wat te horen van de man die in 2000, als begin dertiger, doorbrak met zijn puike debuutplaat The Hour Of Bewilderbeast.

Badly Drawn Boy trok met dat album een Mercury Prize binnen. Dat was terecht want hij gaf de muzikaal wat bleke beginjaren van de nieuwe eeuw een even kleurrijke als integere injectie met die plaat. Mooi detail: aan het album werkten ook leden van Doves mee, een band die in dezelfde periode – de post-Britpop en -Big Beat-jaren – opkwamen en die het muzieklandschap ook een stuk mooier maakten met hun debuutalbum.

Badly Drawn Boy bracht nog vier albums uit die zijn bekendheid niet vergrootten. Als er al een release was die qua bekendheid zijn debuut benaderde, was dat wellicht de score die hij in 2002 leverde voor About A Boy, de verfilming van het boek van Nick Hornby. Het ziet er echter naar uit dat dit Banana Skin Shoes weleens het meest succesvolle album van Badly Drawn Boy zou kunnen worden in 18 jaar. De plaat weet net even meer te pakken dan de meeste voorgaande platen en tussen de veertien songs zit zeker het nodige moois.

De single Is This A Dream is lekker energiek, gevat en brutaal. Ook de weelderige pop/dance van Colours is aanstekelijk, en ook hier komt de dansvloer in beeld, een plek die helemaal centraal staat op de vrolijke, Beck-achtige titeltrack. Tony Wilson Said is een funky blik op ‘Cottonopolis’, oftewel Manchester, en de erfenis van Tony Wilson en Factory Records in het bijzonder. Voor ingewijden een feest der herkenning.

Zoals bekend zijn de songs van Badly Drawn Boy doorgaans openhartig en integer : op het nuchtere I Just Wanna Wish You Happiness blikt Gough terug, na de break-up. Hij weet dondersgoed wat hij écht moet waarderen op You And Me Against The World, een track waarop hij een subtiele elektronische beat koppelt aan fluit en piano. Het levert een van de mooiere songs op. Note To Self begint met een typemachine en percussie. Een mooie akoestische song ontvouwt zich waarop Gough concludeert: ‘Always be good to the people we meet / When we have no clue what they’re going through’. Never Change is verderop een sympathieke, warme vriendschapssong.

Banana Skin Shoes kan niet veertien nummers lang de volle aandacht vasthouden maar dat was op de vorige albums ook al het geval. Badly Drawn Boy zet zijn muziek en zang niet altijd even afgetekend neer en dan ontbreekt de impact, zeker als er geen sprake is van memorabele melodieën. Is het wel erg vertrouwd klinkende I’m Not Sure What It Is in ieder geval nog een weldadige, rijke popsong, Fly On The Wall is lekker maar gemakzuchtig.

Op het einde van de plaat komen gelukkig nog een tweetal hoogtepunten voorbij: Appletree Boulevard is muzikaal indringender, qua sound minder mellow. Gough verzucht: ‘Oh this island breeze / Ruminates down rivers / Back from the seas / Which surround this place that we called our home / That is no longer the pleasuredome it once was’. Aan het einde van het album is de echtgenoot Damon Gough aan het woord en realiseert hij zich op I’ll Do My Best dat het geluk altijd al binnen bereik lag, onder zijn neus. Een mooie afsluiting van een album dat, zonder enorm indruk te maken, toch een welkome ‘terugkeer’ van Badly Drawn Boy betekent en een van de beste platen in zijn discografie blijkt te zijn.



  1. Banana Skin Shoes
  2. Is This A Dream?
  3. I Just Wanna Wish You Happiness
  4. I'm Not Sure What It Is
  5. Tony Wilson Said
  6. You And Me Against The World
  7. I Need Someone To Trust
  8. Note To Self
  9. Colours
  10. Funny Time Of Year
  11. Fly On The Wall
  12. Never Change
  13. Appletree Boulevard
  14. I'll Do My Best