Je kan niet anders dan bewondering hebben voor Bad Religion. Al drie decennia lang brengt deze band goede albums uit. Inmiddels zijn de heren de 50 gepasseerd (op de drummer na), maar nog steeds zijn ze boos op allerlei misstanden in de wereld. Die maatschappelijke betrokkenheid wordt op The Dissent Of Man -zoals we gewend zijn van Greg Graffin- intelligent, pakkend en melodieus gebracht.

Het niveau van de eerste albums wordt al jaren niet meer gehaald, maar een slechte plaat hebben ze nog ook nog nooit afgeleverd. Het album gaat lekker snel van start met het snelle The Day That The Earth Stalled (let op het geweldige drumwerk), Only Rain gaat terug naar de begintijd. Bad Religion neemt deze keer ook vaak gas terug zoals in Where The Fun Is, Won’t Say Anything of in Cyanide (met Mike Cambell van Tom Petty op slide) dat overigens ook nog eens een liefdesliedje is. Dit zijn allemaal melodieuze mid tempo rockers. Ook Your Back On Me gaat over liefde, iets wat Bad Religion volgens mij nog niet eerder heeft beschreven. Na 31 jaar slaan ze dus ook nog eens nieuwe wegen in.

De trouwe fans zullen niet teleurgesteld zijn. Bad Religion klinkt na 31 jaar nog steeds oprecht.