Ze zijn al ruim twee decennia muzikaal actief, de uit het vaak bezongen Ierse Tipperary afkomstige broers Carrie. Pat die naar Brussel verkaste, musiceerde in het thuisland, John in Nederland met  zijn band Moor Green. In 2012 eerde John zijn muzikale helden Nick Drake en John Martyn op zijn solodebuut dat in een zolderkamertje in Amsterdam tot stand kwam.

Dat is ook de plaats waar de broers twee dagen samenwerkten in een spontane sessies met de hulp van Sjoerd Spoelstra die spaarzame toetsenaccenten toevoegde in afzonderlijk aangebrachte liedjes. Dat songwerk kwam tot stand tijdens een ingrijpende periode in het leven van John en Pat, hun ouders bevonden zich in een vergevorderde staat van dementie. Gebeurtenissen die de broers terug samenbrengen, ze verwerken hun verdriet, angsten en hoop in relaxte folksongs met een rauw randje.

De zangpartijen van de broers balanceren op een met gitaar, banjo en spaarzame percussie opgezette akoestische structuur, sporadisch verrijkt met elektrische accenten zoals in het slepende To Kingdom. Een ietwat bizarre met wolvengehuil gelardeerde passage die samen met de speelse, huilend gedebiteerde titelsong en het met wonderlijke samenzang opgebouwde Boat By The River zuigen al bij de eerste luisterbeurt de aandacht naar zich toe.

Of zijn het toch het fragiele Fortune of  het schrijnende zich op verstilde banjotonen voortslepende All Mothers Children die bijblijven. Na een wat luchtiger Resting Space sluiten John en Pat met gebroken harmoniezang in schoonheid af. Away With Birds is een ontroerend, doodeerlijk werkstuk dat om meerdere, louterende luisterbeurten smeekt.