Terug naar een trioplaat, dat is wat contrabassist Avishai Cohen met Shifing Sands doet. Na zijn ambitieuze jubileumjaren, de jaren voordat hij 50 werd, gedeeltelijk verstoord door de pandemie, voelde dit als de ideale oplossing om even volledig terug te gaan naar de jazz waar het ooit begon.

Met zijn voorname trio met pianist Elchin Shirinov en tegenwoordig ook drummer Roni Kaspi heeft hij dan weer eens een album opgenomen zonder songaspiraties of zang in het algemeen. Puur terug naar de basis met drie instrumenten en de chemie van de muzikanten onderling.

Waar hij met het jazz-meets-pop album 1970 zijn droom om een vrijwel compleet gezongen album waarmaakte en met de dikke 50jaar jubileum boxset The 50 Gold Selection op 5 vinylplakken zijn rijke oeuvre nogmaals uiteenzette, viel de daarop volgende jubileumtour vanwege de pandemie grotendeels in het water.

Tussendoor kwamen dan nog het trioalbum Arvoles (met drummer Noam David) en het erg mooie Two Roses uit, de laatste met een dik orkest en meesterdrummer Mark Guiliana (naast pianist Shai Maestro onderdeel van Cohens grote doorbraak in de jaren nul) opgenomen. Met terugwerkende kracht bleken vooral Two Roses en 1970 belangrijke stappen in Cohens muzikale loopbaan.

Dat Cohen in Shirinov en Kaspi een grote nieuwe chemie heeft komt ook op dit nieuwe album in volle glorie naar voren. Vanaf albumopener Intertwined tot albumafsluiter Kinderblock hoor je drie muzikanten die de onvervalste Avishai Cohen sound herdefiniëren. Nog majestueuzer uitwerken.

Cohen heeft een sterke hand van schrijven, de composities van het nieuwe album nestelen zich als vanzelf weer in je hoofd maar eerlijk gesproken schiet er ook geen één echt bovenuit. De kwaliteit van het materiaal is hoog, passen naadloos in zijn rijke oeuvre, maar lijken in datzelfde oeuvre ook een beetje invulbaar. De reeks composities die het album kent passen naadloos in een weergaloze liveset zonder dat iemand in de gaten zal hebben dat het van dit album komt.

De verrassing die zijn eerdere werk vaak zo aantrekkelijk maakte ontbreekt op dit album. Zoals ik al zeg, er is weer genoeg moois op Shifting Sands te ontdekken,  maar juist die carrière-afwijkende stappen maken Cohen een zo interessante muzikant en componist.