Nog maar net bekomen van de release van SIGN brengt het uit Rochdale, Greater Manchester afkomstige Autechre met PLUS een tweede album uit. Nu was het duo al nooit bekend om een limitering in uitgaves, een uur lange opname konden ze net zo gemakkelijk een EP noemen, maar twee albums verschillende albums binnen een tijdbestek van anderhalve maand is toch opvallend.

PLUS de tegenhanger van SIGN noemen is te gemakkelijk. Het album klinkt meer als het vervolg op dat album waarop de composities het avontuur in zoeken van nieuwe sferen nog meer opzoeken. De wonderlijke muzikale wereld van Autechre, het alias waarachter electro-pioniers Sean Booth en Rob Brown al vanaf 1987 schuil gaan, wordt weer optimaal open gebroken met tracks die zowel vervreemdend als hopeloos verslavend zijn.

Het zijn vooral de lange tracks op het nieuwe album die je weer flink van je stuk brengen. Dat Autechre verbaast weten we maar het blijft geweldig hoe ze dat toch altijd weer flikken. Eco14 (tja, van de titels worden we ook deze keer niets wijzer…) en X4 zijn langgerekte soundexercities, onvoorspelbaar, dramatisch sfeer inkleurend en onverklaarbaar opgebouwd, tegelijk optimaal intrigerend.

Het zijn juist tracks en de net zo lang gerekte albumafsluiter TM1 open die het zo moeilijk maken de twee zo snel op elkaar volgende albums met elkaar te vergelijken. Je zou ze eigenlijk als twee op elkaar volgende albums vanuit verschillende muzikale invalshoeken moet zien. Zowel eco14 als het fascinerende X4 zijn abstract geschikte composities die steeds weer met kleurveranderingen, ritme en sounds laten horen en daarom eindeloos lang mogen duren.

Een tracks als Marhide heeft juist dan juist weer wat atmosferisch ingetogens, iets wat we van Autechre nog niet zo goed kenden. Ook tracks als ii.pre.esc, lux 106 mod en esle O hebben , juist ook omdat ze beatloos zijn, een ruimtelijkheid en vervreemding zoals we die graag van de mannen horen. Het zijn sounds van een nieuwe muzikale wereld, een wereld dus waar Booth en Brown maar al te graag induiken.

In vergelijking tot die eerder genoemde tracks is albumafsluiter bijna een voorspelbare Autechre track maar zo verschrikkelijk goed gedaan dan ook weer. Lekker diepe heen en weer stuiterende beats met acid house sounds opgeschud tot een hallucinerende lang opgerekte track met een fraai uitstervend einde, waarvan het plezier afdruipt.

2020 mag een zeer vreemd jaar zijn in wat we allemaal meemaken, Autechre bewijst met zowel SIGN als PLUS dat ze nog net zo verdomd interessant zijn als hun grootse werk in de jaren negentig. Best wel opvallend voor een duo dat alweer 33 jaar meegaat. Geen concessies doen en het avontuur blijven zoeken geldt dus zeker als een zekerheid voor langdurig en optimaal interessant blijven.