Binnen onze landsgrenzen opereren muziekgezelschappen die ver over grenzen heen kijken. Sterker, ze trekken zich van welke grenzen dan ook niets aan. Spelplezier in het muziek maken, inventiviteit, vitaliteit en dynamiek zijn de sleutels die ze gebruiken om hun muziek vorm te geven. Dat is zeker iets dat geldt voor Atanga Boom.
Als het hart van de muziek van Atanga Boom de groove, de geweldige ritmiek is, dan vormen de baritonsax, de tuba en de, wars van conventies, spelende gitaar de ruggengraat van dit swingende gezelschap.

De band is in 2012 geformeerd uit leden van Monsieur Dubois, Bernie’s Lounge en The Shuffle Demons. Atanga Boom wordt gevormd door Coen Kaldeway (bariton sax en fluit), Maarten Meddens (zang en toetsen), Mark Tuinstra (gitaar), Axel Schappert (tuba), Greg Smith (drums) en voor wat betreft percussie en zang noemt de band op haar site zowel Sarah van Impe als Helene Jank. De achtergrond daarvan is niet helemaal duidelijk.

Het is bijzonder hoe de band op elkaar ingespeeld is geraakt en hoe ze hun heel eigen muziekstijl ontdekt hebben. Belangrijke bron voor het vuur dat vanaf het eerste nummer op de luisteraar wordt geopend, kan niet anders zijn dan het gezamenlijk jammen. Zó natuurlijk klinkt Wuzz Gnawan dat het niet zomaar als compositie op de mensheid los gelaten kan zijn. Het nummer swingt en stoomt aan alle kanten en doet, in beleving, bijzonder denken aan de spetterende uitvoering van Santana’s Soul Sacrifice op Woodstock. De blazers, oneerbiedig gezegd, maken dat je ook doet denken aan Maceo Parker en Sonny Rollins.

Bruisend, stomend, kolkend, met een voorliefde voor de groove van de jazz, wereldmuziek en funk. In twaalf nummers, vastgelegd in de studio, weet de band zeer overtuigend het gevoel neer te zetten dat ze mogelijk ook in een live setting weet over te brengen. Mooi hoe in al het instrumentale geweld de Braziliaans/Portugese zang van de percussioniste overeind blijft. Het geeft aan hoezeer Atanga Boom als een collectief werkt dat ruimte biedt voor iedereen aan boord.

Of de oorsprong van een nummer nu Afrikaans of juist meer gelegen is in de jazz wortels van de band, de uitkomst is steeds dat dampende geheel dat je zowel vrolijk stemt als vol bewondering doet luisteren naar zowel de composities op zich en wat er allemaal in gebeurt als naar de muzikale prestaties van de band. Meer nog dan dat het beschrijven van wat de band presteert, kan hier enkel de aanbeveling op de plaats zijn om het album te gaan beluisteren.

Het is begrijpelijk dat de band al gespeeld heeft op het Felabration Festival en op andere festivals en dat de afrobeat drummer bij uitstek, Tony Allen met hen samenspeelde. Als je muziekliefhebber bent en je staat open voor muziek die vanuit het hart gespeeld en beleefd wordt, dan moet het raar lopen wil Atanga Boom niet een snaar bij je raken. Dit album beveel ik van harte aan, heerlijk om de lente mee in te luiden en al te mijmeren over de zomer die er aan komt. Lijkt me heerlijk om Atanga Boom ergens deze zomer op een festival te beluisteren.