Ooit was Tbilisi, de hoofdstad van Georgië, een ontmoetingsplaats van volkeren, culturen en muziek uit de hele Kaukasus – Georgiërs, Abchazen, Laz, Koerden, Armeniërs, Russen, Iraniërs en Azeri. De meeste niet-Georgiërs zijn inmiddels verdwenen. Aşıq Nargilə is tegenwoordig de enige Asiq (Turks/Azeri voor bard) in Tbilisi. Daar zet zij de Turks-Azerbeidzjaanse traditie van epische gedichten van de Asiq voort. Qərib Həyat (Vreemd leven) is haar tweede album, uitgegeven door Mountains of Tongues, een organisatie die verschillende genres uit de Kaukasus wil behouden.

Qərib Həyat begint atypisch, met gekraak van stemknoppen van de saz – een luittype met een lange nek. Als de snaren gestemd zijn begint het wiegende ritme en herhalende sazlijnen van Ağır Şərili die naar de stiltes leiden waarin Nargilə haar tekst zingt. Declameren is eigen een beter woord, want in Nargilə’s krachtige uithalen waarin ze haar stem laat overslaan klinken ook pijn en verlangen.

Doordat het album thuis is opgenomen is Qərib Həyat een intiem album. Vrijwel alle details van Nargiles spel op de saz zijn te horen, de aanslag van haar plectrum en de trillers op de hals. In die kleine details komt Nargiles virtuositeit op de saz extra goed uit. Een fraai voorbeeld hiervan is het nummer Mansırı waarin Nargilə sommige snaren laat doorklinken terwijl ze door trillers en tremolo’s een fragiele melodie op de hogere snaren speelt. Ook in deze song wisselen indrukwekkende sazlijnen af met krachtige vocale uitbarstingen.

De andere nummers op Qarib Hayat volgen ongeveer hetzelfde recept, waarbij meestal de het spel op de saz en Nargilə’s zang steeds uitbundiger worden naarmate het nummer vordert. Het resultaat is indrukwekkend, maar niet altijd even toegankelijk. Plezier, laat staan genot, is dan ook niet het doel van de Asiq.  Oorspronkelijk reisden de Asiq van dorp tot dorp waar ze eeuwenoude epische gedichten declameerden terwijl aanwezigen zittend luisterden. De keuze om dit album in een intiemere setting op te nemen is dan ook logisch. Het nadeel hiervan is een wat blikkerig geluid. Zowel Nargilə’s stem als de metalige snaren blijven dun klinken.

Daarnaast is het jammer dat er bij de aankoop van dit digitale album geen vertalingen van de teksten worden geleverd. De meeste luisteraars zullen nu moeten gissen naar de betekenis en de moraal van de verhalen die Nargilə zingt. Maar dat het gaat om epische verhalen is door het spel en de stem van Nargilə wel duidelijk.