Een van de meest bijzondere en mooie cd’s van dit nog prille muziekjaar komt van Arthur’s Landing. De muzikanten van dit collectief hebben één ding gemeen: allen werkten ooit samen met Arthur Russell, de eigenzinnige Amerikaanse cellist, zanger, componist en disco-producer die in 1992 overleed.

Tijdens zijn leven was Russell voornamelijk bekend binnen progressieve New Yorkse kringen. Opgegroeid in Iowa, met cello en piano, verhuisde hij als jonge twintiger in 1973 naar New York. Hij maakte met ex-Modern Lover Ernie Brooks deel uit van The Flying Hearts en begon zich vanaf 1976 meer en meer in de jonge, opkomende disco-scene te begeven. Russell was onder de naam Dinosaur medeverantwoordelijk voor de discoklassieker Kiss Me Again (1978).

Proto-house

Met Loose Joints scoorde Arthur Russell begin jaren tachtig op invloedrijke labels als West End en 4th & Broadway een aantal clubhits waaronder Is It All Over My Face. Hij was tevens een van de oprichters van het label Sleeping Bag, dat later de thuisbasis voor Mantronix zou worden. Russell bleef actief aan het dancefront in de jaren tachtig en was met zijn hiphop, electro, (proto-)house en ambient zijn tijd vooruit. Het album World Of Echo uit 1986 klonk als een buitenaardse toekomstvisie op de dance.

Arthur Russell krijgt dankzij Arthur’s Landing een mooi eerbetoon. Ernie Brooks doet mee op de plaat, maar ook andere ex-partners van Russell, zoals Peter Zummo en Joyce Bowden, treden aan. Zummo’s trombone en Bowdens kenmerkende zang dragen in grote mate bij aan de bijzondere sfeer op dit album gevuld met nieuwe versies van Arthur Russell-nummers. Sommige tracks die hier worden gecoverd waren tot voor kort nog zeer obscuur.

Opener Your Motion Says is dance, but not as we know it! Authentiek en subtiel groovend, met mooie vocalen en een prachtige trombone. De jaren zeventig worden  even later op gloedvolle wijze aangehaald in het wonderschone, kalme, maar toch grootse Go For The Night.

Diepe dance

Arthur’s Landing zit vol rasmuzikanten die al meer dan dertig jaar actief zijn. Het collectief creëert een zwoel en weldadig geluid: diepe dance, met echo’s uit de jaren zeventig en tachtig. Soms bijna tribaal en ambientesk, soms warm en dansbaar, in de richting van groepen als Hercules and Love Affair.

Er is meer: de space funk van This Is How We Walk On The Moon, de percussieve bijna-indiepop van You Can’t Go Back en een lome, diepe cover van de Loose Joints-klassier Is It All Over My Face getiteld Love Dancing. Met het zachtmoedige It’s A Boy (‘he’s got music in his head’) weet Arthur’s Landing te ontroeren. De groep overtuigt zowel op het instrumentale als het vocale vlak en weet een album lang een bijzondere sfeer vast te houden. Het eerbetoon van Arthur’s Landing getuigt van creativiteit, muzikale bagage maar vooral van liefde voor Arthur Russell en diens grensverleggende muziek.