×

Recensie

Pop

26 juni 2012

Arlt

Feu La Figure

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Almost Musique

Feu La Figure Pop 3.5 Arlt – Feu La Figure Written in Music https://writteninmusic.com

Het duo Arlt, opererend vanuit Parijs, kon met het debuut La Langue al rekenen op positieve kritieken in diverse Franse webzines. De muziek van het tweetal  is gedurfd en uitdagend; gewapend met twee stemmen en twee gitaren weet Arlt op dit tweede album Feu La Figure tot bijzondere resultaten te komen.

De zangeres van de band is Eloïse Decazes. Zij wordt ook wel neergzezet als ‘voix d’eau’ terwijl haar mannelijke tegenspeler Sing Sing ook wel als ‘voix de terre’ wordt aangeduid. Het geeft al aan dat het bij Arlt vooral om de vocalen draait. Sing Sing blijft over het algemeen in de buurt van de gangbaardere (Franse) vocale stijlen. Decazes is daarentegen een stuk ongrijpbaarder. Voor dit album werd het tweetal op gitaar bijgestaan door gitarist Mocke (ook bekend van de indieband Holden). De plaat werd opgenomen in Montréal en geproduceerd door Radwan Ghazi Moumneh die eerder werkte met Godspeed You! Black Emperor, het postrockgezelschap uit dezelfde stad.

Zoals gezegd is Feu La Figure een gedurfde plaat. Zonder (noemenswaardige) percussie of beats te gebruiken zet Arlt een tiental interessante songs neer. Een geliefde bron van inspiratie is het dierenrijk: sprinkhaan, neushoorn, walvis, paard en hond; ze komen allemaal voorbij. De samenzang van Sing Sing en Eloïse klinkt vooral bijzonder op Une Sauterelle (dessinée par un fou), een nummer met een opvallende wending. Op een aantal tracks komen absurdistische teksten voorbij; Rhinocéros, met zijn leuke ‘dialoog’ tussen gitaar en zang, is hier een voorbeeld van, maar wie de Franse taal goed beheerst zal meer bevreemdende frasen horen. Le Ventre De La Baleine, met zijn ingenieus in elkaar grijpende zanglijnen bijvoorbeeld: “de avond is een walvismaag”.

De single van het album is Le Pistolet, maar met zijn vreemde canonzang is ook dit geen radiohit in de dop. Chien Mort, Mi Amor laat zowaar een ‘beat’ horen. Deze langgerekte track mondt uit in experimentele gitaar- en zanglijnen. Met het wat jazzy Sans Mes Bras komt Arlt wat conventioneler voor de dag. Ook afsluiter La Ville Est Triste is traditioneler. Arlt speelt wat met de taal en komt in de buurt van traditionelere chansons. Met Le Périscope hadden we even daarvoor al een melodieus, melancholiek en betoverend juweeltje in handen.

Hoewel de wat rudimentaire muzikale begeleiding op den duur wat tegen Arlt werkt, is het duo er wel degelijk in geslaagd een intrigerend album neer te leggen, een werkstuk dat elementen uit de chanson-traditie, postpunk, psychedelica, etnische muziek en krautrock in zich verenigt. Op Feu La Figure bedient Arlt zich vrijwel nergens van een vertrouwd pop-idioom. Een beetje moeite doen is dan ook vereist. Voor wie daartoe bereid is, ontvouwt zich een bijzondere plaat.



  1. Le Pistolet
  2. Sans mes bras
  3. L'Eau froide
  4. Une Sauterelle
  5. Tu m'as encore crevé un cheval
  6. Rhinocéros
  7. Le Ventre de la baleine
  8. Le Périscope
  9. Chien mort, mi amor
  10. La Ville est triste