Op de cover prijkt een foto van een vader met baby. In de titelsong vraagt Arlan Feiles, zelf een bezorgde vader van drie kinderen, zich luidop af in welke wereld die binnenkort terecht komen. De muzikant uit New Jersey toonde eerder al zijn sociaal betrokkenheid als mensenrechten- en milieu-acitivist. Hij ageerde  tegen de omstreden pijpleiding in Noord Dakota, een probleem dat met die nieuwe president hardnekkig  de kop opsteekt. Feiles’songs weerklinken in menig TV- programma en fims zoals ‘Dallas Buyers Club’ waarin de inhalige opstelling van de farma-industrie op de korrel genomen wordt.

In zijn songwerk ventileert hij zijn ongenoegen over recente en minder recente ontwilkkelingen als  bevlogen gospel prediker of  hedendaagse folktroubadour,  vergelijkingen met Woody Guthrie en Dylan zijn evident. De betreurde topproducer Tom Dowd beschreef hem als een moderne Dylan maar Feiles is met zijn warme stemtimbre een beduidend betere zanger.

Feiles zoekt zijn weg met zijn gitaar en piano, in de studio,  soms verrijkt met bijkomende instrumentatie en achtergrondzang maar het blijft bijzondder sober en efficient.  Felies schakelt moeiteloos over naar akoestische aangedreven folk zoals 50 Years Of Kavanaugh of een haast klassieke pianoballade als This Broken Heart, de alomtegenwoordige soulvolle benadering maakt het verschil in het onveranderlijk trefzekere repertoire.

Het samen met Elias Elena gecomponeerde duet komt  opvallend dicht in de buurt van het meer traditionele  en tijdloze folk uit de Greenwich Village periode.  Arlan Feiles weet andermaal sociaal engagement  bijzonder overtuigend te verwerken in fraaie songs. Binnenkort is er een uitgebreid concertenreeks in Nederland.