×

Recensie

Rock

17 maart 2022

Arjen Anthony Lucassen's Star One

Revel In Time

Geschreven door: Marcel Hartenberg

Uitgebracht door: Inside Out Music

Revel In Time Arjen Anthony Lucassen Star One Rock 4 Arjen Anthony Lucassen’s Star One – Revel In Time Written in Music https://writteninmusic.com

Zie je de naam Arjen Anthony Lucassen op een album vermeld, dan kun je er donder op zeggen dat je met kwaliteit te maken hebt. Kwaliteit in composities, kwaliteit in de uitvoering. En precies welke vlaggenschip van de vloot van Arjen zich dan aandient, of het nu Guilt Machine, Stream Of Passion is, Ambeon, Ayreon, The Gentle Storm of Star One, die kwaliteit is er altijd. Of eerder al, Bodine en Vengeance. Tijdloos. Muziek immer geschreven met passie, hoogstaand uitgevoerd en met liefde en aandacht voor wat er voorafging en steeds er naar strevend om harten te veroveren met zijn met overtuiging gebrachte, vaak progressieve, rock met zo nu en dan stevige flarden metaal als afwisseling naast breed uitwaaierende toetsenpartijen. Zich altijd omringend met mensen van kaliber, is dat ook precies wat Revel In Time brengt.

Natuurlijk, er is een onderscheid in de achtergrond en aanpak van de verschillende activiteiten van Arjen. Met Star One richt Arjen zich op zijn liefde voor sci fi en aanverwante films en laat zich voor zijn muziek daardoor inspireren. Met een uitgekiend overzicht van oude helden en hedendaagse muzikanten en zangers weet Arjen steeds meer grootheden te winnen om met hem samen te werken. Wat ooit begon als een uitnodiging aan Barry Hay, werd een indrukwekkende lijst met namen als Damian Wilson, Neal Morse, Russell Allen, Bruce Dickinson, Fish en nu ook namen als Ross Jennings, Roy Khan en Joe Lynn Turner. Tijdreizen was voor Arjen altijd al een onderwerp waar hij over wilde schrijven. Het karakter van het album is afwisselend donker en licht, afhankelijk van de film waar het nummer over gaat. Aan de manier waarop de nummers geschreven zijn, merk je dat Arjen echt een liefhebber is: hij ziet het zelf ook als een ideale vorm van escapisme. Voor hem zijn het de films die het ’em doen, je zult hem niet zomaar vinden met een boek over hetzelfde onderwerp.

Het mooie is dat Arjen zijn albums altijd basaal wil starten. Op het moment echter dat hij de studio ingaat, kan het een tot het ander leiden dat tot het ander leidt, het ander, het ander… Met een aantal tegenvallende reacties op het laatste, misschien voor velen wat complex Ayreon-album vers in gedachten, wilde Arjen zich nu revancheren met een knallend album dat vooral een klapper moest zijn. En is Arjen daarin geslaagd? Volledig! Het album is een geweldige rollercoaster waarin Arjen zijn creatieve geest de sporen heeft gegeven en zich richtte op zijn wortels binnen de muziek: rock, rock, rock en nog eens rock! Ja, zeker, vleugjes prog zitten er zeker in. Maar dan nog. Ga er maar aan staan, elf nummers schrijven, matchen met stemmen, gitaristen, toetsenisten benaderen die misschien wel of niet mee willen werken en dan moet iedereen nog eens willen én, als dat al zo is en je hebt een gelukkige hand gehad met je keuzes, dan moet het ook nog eens inderdaad knallen. Voor Arjen vielen de dominostenen allemaal in de juiste richting en op het juiste moment.

Het album heeft al een heerlijke start met Fate Of Man. Het toetsenintro doet bedrieglijk denken aan de doorgaans ietwat rustigere benadering van Ayreon maar net voor de grens van 1 minuut steekt Arjen van wal met een oerheftige riff met stuwend drumwerk van Ed Warby. Ed laat er geen misverstand over bestaan dat hij een van de beste rockdrummers van het land is. De riff is de loodzware aanjager van het nummer naast de drumpartijen van Ed, zoals in een ver verleden Ritchie Blackmore dat wist te doen met A Light In The Black op Rainbow’s tweede album Rising. Heerlijk. Heeft Arjen dan ook een stem gevonden die al net zo inspirerend weet te werken als destijds Ronnie James Dio? Zeker wel! Je hebt misschien niet eerder van haar gehoord, maar Brittney Slayes van het Canadese Unleash The Archers laat hier fraaie en krachtige zang horen, die én qua teksten goed te volgen is én buitengewoon sterk klinkt. Zeker de moeite waard om de muziek van haar band ook eens te beluisteren. De gitaarsolo is van de hand van Symphony X’s Michael Romeo, mooi aansluitend bij het nummer.

Zijn bandmaatje, Russell Allen, neemt de leadzang in 28 Days (Till The End Of Time) en, ja, het loodzware karakter van het nummer was even wennen, maar wat blijft dit nummer hangen, zeg. En dan is het juist de riff die zijn onverbiddelijke sporen nalaat. Weergaloos gezongen door Russell, fraaie toetsenaccenten door Arjen zelf en mooie zanglijnen. Heerlijk ook hoe Arjen hier Russel door het nummer heen laat reizen qua zang. Topvondst! Fijne solo van Timo Somers, de zoon van Arjen’s voormalige bandmaatje bij Vengeance en zelf gitarist bij Delain en bij de band waar Arjen en zijn vader vroeger in speelden.

Het meest progressieve nummer, Prescient, brengt twee topstemmen uit de prog bij elkaar, Ross Jennings van Haken en Mike Mills van het onvolprezen en onnavolgbare Toehider. Het nummer doet in de opening wat denken aan de tracks van dat ene trio uit Canada in de jaren Achtig. Het zet de sfeer mooi met de toetsen en de op de achtergrond klinkende riff. Hoe je stemmen bij elkaar brengt? Ja, dat doe je dus zo! In dit nummer sluiten de zanglijnen perfect op elkaar aan en het is mooi je te bedenken hoe Arjen de keuze moet hebben gemaakt om juist de stemmen van Mike en Ross bij elkaar te brengen. Alles aan het nummer klopt gewoon. Arjen mag dan wel het idee hebben om een album het liefst zo eenvoudigweg mogelijk te maken, maar wat is het fijn, als hij zijn gedachten gewoon laat gaan en er zo’n topnummer uit voortvloeit.

Back From The Past doet qua opbouw en sfeer wel weer wat denken aan een van de hits, jawel, die een latere versie van Rainbow ooit had.  Een riff die goed in het gehoor ligt, een lichte swing in het nummer én gaan! Vooral als het eerste couplet klinkt, voel je door de tijd heen ergens de verbinding. Fijn! Prima zang van Jeff Scott Soto met een dwars door alles ploegende bas, uitstekende toetsen en een gitaarsolo van Ron Thal. Zeker niet misselijk!

Het titelnummer wordt gezongen door Brandon Yeagley die we kennen van Crobot. Hun album   Motherbrain deed ons al uitkijken naar hoe de band zich verder zou ontwikkelen. Dit is in elk geval een nummer waar Brandon mee thuis kan komen. En, let op, met een zeer fraaie solo van Adrian Vandenberg.

The Year Of ’41 brengt ons verder weer in de Rainbow-canon. Nu is het de beurt aan de zanger die de meest commerciële studio-albums met Ritchie maakte, Joe Lynn Turner. Hij neemt de leadzang op zich in dit nummer waarin ook zijn oude bandgenoot Jens Johansson (in dienst van Yngwie Malmsteen) te horen is in een toetsensolo. De gitaarsolo komt voor rekening van Whitesnake-coryfee Joel Hoekstra. Let ook gewoon even op de fantastische achtergrondzang, die hier veel en veel meer dan alleen op de achtergrond waarneembaar is. Uitmuntende zang van Marcela Bovio en Irene Jansen.

Een album van Star One zou niet af zijn zonder Damian Wilson. Hij excelleert, doet hij ooit anders, in Bridge Of Life. Arjen heeft er een heerlijk mooi log nummer van gemaakt dat zwaar verankerd is in het begin van de jaren Zeventig en dat ook weer heerlijk werkt met de zang en achtergrondzang. Het zou maar zo kunnen dat het beste dat hij kan maken nog komen moet, maar verdorie, wat is het spelplezier toch ook groot op dit album. Arjen ziet het zelf niet zitten om zijn eigen muziek live te brengen en erom vragen is ongetwijfeld bot vangen, maar dromen dat je dit ooit live zou kunnen horen, man, man, man, wat een vooruitzicht. Eerdere optredens van Star One waren om van te genieten en de verwachting, ah, heerlijk ook als je je voorstelt om Today Is Yesterday live te horen. Dan Swanö op zang, solo van Marcel Singor en Lisa Bella Donna op de Moog: zeer, zeer fraai!

Drie nummers resten dan nog, En ook deze mogen er zijn, zeer, zeer zeker. Maar, zo alles eens overziende én vooral het album nog eens afspelende. Ga het vooral luisteren. Als je nagaat dat A Hand On The Clock gezongen wordt door Floor Jansen en voorzien is van een heerlijke Hammond-solo van Joost van den Broek, dan wil je dat toch al horen? Ja, met de andere stemmen er inderdaad weer bij: heerlijk. De laatste twee nummers worden gezongen door respectievelijk John Jaycee Cuijpers en Roy Khan en wetende dat dat beide nog topnummers zijn, als je van de afwisseling van de muziek van Arjen houdt, als riffs je niet ontrieven en met twee topsolo’s, eentje van Arjen zelf en in het laatste nummer een mooie minutenlange solo van niemand minder dan Steve Vai. Werkelijk om bij weg te dromen.

Arjen flikt het hem gewoon weer. Minder complex deze keer, maar tegelijkertijd er ook niet helemaal van gespeend. Toegegeven, de eerste paar luisterbeurten van het album keer op keer gaven het gevoel dat er weinig rustpunten in leken te zitten. Maar het luisteren naar een album vraagt meer aandacht dan het enkel op de achtergrond beluisteren. Geef het album de tijd, ontdek het, reis door de tijd van het schijfje en terug. En gun je misschien ook wat tijd tussen twee luisterbeurten. Ja, zeker, je moet openstaan voor een feestmaal vol riffs, maar als stevigheid, fraaie zang, heerlijke samenzang ook en afwisseling tussen gitaar en toetsen voor jou een ideale balans brengen, dan is dit een album om van voor tot achter van te genieten. Klaar voor een tijdreis? Hier gaan we nog een keer! Mooi hoe de muzikale tijdreis ook stops maakt door de jaren ontwikkeling van de hardrock. Enne, het tweede album laat dezelfde nummers nog eens horen met andere vocalisten, dat waren de zogeheten ‘guide vocals’. Dat zijn bepaald niet de minste én ook zeer, zeer de moeite waard. Hoor maar eens hoe Marcela Bovio Fate Of Man zingt! Grote klasse! Kortom, genieten, dit!

 

 

 



  1. Fate Of Man - Brittney Slayes
  2. 28 Days (Till the End Of Time) - Russell Allen
  3. Prescient - Mike Mills, Ross Jennings
  4. Back From The Past - Jeff Scott Soto
  5. Revel In Time - Brandon Yeagley
  6. The Year Of ‘41 - Joe Lynn Turner
  7. Bridge Of Life - Damian Wilson
  8. Today Is Yesterday - Dan Swanö
  9. A Hand On The Clock - Floor Jansen
  10. Beyond The Edge Of It All - John Jaycee Cuijpers
  11. Lost Children Of The Universe - Roy Khan


  1. Fate Of Man - Marcela Bovio
  2. 28 Days (Till the End Of Time) - John Jaycee Cuijpers
  3. Prescient - Will Shaw
  4. Back From The Past - John Jaycee Cuijpers
  5. Revel In Time - John Jaycee Cuijpers
  6. The Year Of ‘41 - Alessando Del Vecchio
  7. Bridge Of Life - Wilmer Waarbroek
  8. Today Is Yesterday - Arjen Lucassen
  9. A Hand On The Clock - Marcela Bovio, Irene Jansen
  10. Beyond The Edge Of It All- Mike Andersson
  11. Lost Children Of The Universe - Tony Martin