Tot voor kort had uw recensent niet van Archie Bronson Outift gehoord, maar is des te meer dankbaar is zij nu dat zij nu het vierde album Wild Crush mag beoordelen. ‘ABO’ is zo’n band die weinig mensen kennen, maar de mensen die ze kennen, mogen hun handjes dichtknijpen. De “driving rhythms, howling romance, distortion and echo” vormen de sound van het Engelse trio, dat zich jaren na oprichting nog altijd in de underground voortbeweegt.

De band liet de tent op het Best Kept Secret Festival (wat een toepasselijke naam) aardig vollopen en gaf een strakke en gevarieerde set, aldus het oordeel van 3voor12. Gevarieerde platen maakte de band inderdaad. Van Afrikaanse ritmes naar new wave en van stoner naar southern rock, de garagerockband doet het allemaal en het klinkt nog logisch ook. Wild Crush is de eerste plaat die is opgenomen zonder medeoprichter en bassist Dorian Hobday. Daarvoor in de plaats kwam toetsenist/bassist Kristian Robinson (noemt zich liever Capitol K). Qua sound doet de band niet zoveel andere dingen als op voorgangers Fur (2004) en Derdang Derdang (2006), al hoor je ditmaal dat de toetsen de liedjes van het trio een (nog) meer psychedelisch tintje geven. Coconut uit 2010 was nog het meest exotische uitstapje qua ritmes en melodieën, Wild Crush is vooral een plaat met pompende drums en krassende en echoënde gitaren.

Two Doves On A Lake rolt meteen lekker de huiskamer binnen (let ook op de subtiele maar zeer doeltreffende dwarsfluit en saxofoon) en nieuwe single In White Relief speelt met lawaai en klinkt dromerig en hyperactief tegelijk. Het zeer dansbare We Are Floating (wát een rif!) wordt weer afgewisseld door het kalmere Love To Pin You Down en zo vormt eigenlijk het hele album een flow tussen zalvend en woelig. De saxofoon ontbreekt overigens in bijna niet één liedje en is altijd heel effectief ingezet. In het spacy Lori From The Outer Reaches kleurt het instrument de toetspartijen en vervormde zanggeluid van Sam Windett heel lekker in. Die sowieso aparte zangstem wordt wellicht iets te vaak vervormd door de synthesizer, maar buiten dat is Wild Crush een wederom prettige plaat. Vooral één die goed zal klinken met een lekkere pretsigaret erbij.