Anthony Romaniuk
Bells
Een Middeleeuws stuk op de Fender Rhodes? 21 stukken van maar liefst 14 componisten? Met Bells maakt de klassieke pianist Anthony Romaniuk een allesbehalve klassiek debuut als solist.
De Australiër Romaniuk, die nog in Amsterdam studeerde en momenteel in Antwerpen woont, staat al jaren gekend om zijn werk met onder andere Vox Luminis, een Belgisch ensemble dat zich toespitst op Oude Muziek.
Enkele jaren terug liet hij zich ook opmerken met een opvallende uitstap naar de jazz. Samen met Jon Birdsong (trompettist van onder andere Black Flower) dook hij toen de wereld van de nocturnes in. Zowel Chopin als Ellington klonken toen door in de sfeervolle muziek, die ook veel ruimte gaf aan improvisatie.
Het is met dezelfde open geest dat Romaniuk de afgelopen 10 jaar werkte aan zijn eerste soloplaat. Lekker dwars beperkt hij zich niet tot het werk van één componist of één tijdperk. En zijn geliefde piano ruilt hij af en toe in voor een fortepiano, een klavecimbel of een Rhodes. Met die laatste gaat hij niet alleen verrassend het Gruuthuse-handschrift te lijf maar ook Children’s Song van Chick Corea. Van een spreidstand gesproken!
Naar eigen zeggen hoort Romaniuk linken tussen hiphop en Debussy. Zijn liefde voor elektronische muziek voedt dan weer zijn interpretaties van Bach. En zo krijgen we niet enkel een grote variatie in het oeuvre, er wordt ook eigenzinnig mee omgesprongen. Romaniuk durft wel eens aanwijzingen van componisten naast zich neer te leggen en permitteert het om te improviseren over bestaande klassieke structuren. Het maakt de muziek fris en eigentijds zonder één enkel moment in te boeten aan kwaliteit.
De rode draad die deze bonte mengeling samenhoudt: lage droneklanken en orgelpunten, twee elementen die over de eeuwen en landsgrenzen heen steeds terugkeren. Vanuit een minder technisch standpunt is het uiteraard de man achter de toetsen en het gevoel waarmee hij alles speelt. En nogmaals, de vrijheid waarmee hij alles benadert en die zelfs tot een improvisatie op de kora leidt. Gewoon, omdat het kan. Omdat hij het kan. Ja, dit is een debuut dat bij ons alvast de juiste snaar raakte.