Een mooie bijdrage aan het rijke oeuvre van platenlabel Erased Tapes is Heliopause van de Berlijnse celliste Anne Müller. Composities die verleid door elektronica van klassiek naar modern verschuiven.

Müller is een Erased Tapes ingewijde. Zo speelde ze onder meer op de Nils Frahm albums All Melody en diens soundtrack voor de film Victoria. Samen maakten ze de track 7fingers. Ook werkte ze met Frahm en Ólafur Arnalds mee aan hun geweldige samenwerkingsproject Collaborative Works, het uit eerder uitgebrachte EP’s samengestelde monument.

Müller was ook frontaal te horen op Lubomyr Melnyk’s Fallen Trees en verschenen er al wat eigen composities op de verzamelboxen die verschenen rondom het 5- en 10-jarig bestaan van Erased Tapes. (Ook mogen we haar lange samenwerking met Agnes Obel niet vergeten te noemen al zit die niet op Erased Tapes.)

Heliopause is na al die eerdere samenwerkingen haar eerste officiële uitgave onder eigen naam en het is een muzikaal rijk album geworden waar haar cellospel prominent is maar de arrangementen absoluut ruimte voor veel meer geven. Gelijk op de eerste track van het album, opzichtig Being Anne getiteld, wordt dat duidelijk. De cello is dan wel de basis maar de electronics en een (broken) piano verrijken het geluid, duwen je een nieuwe muzikale wereld in.

Solo? Repeat! is dan wel degelijk solo cello maar dan halverwege wel voorzien van een gesamplede/geloopte diepe bas. De fraaie opbouw leidt tot filmische vergezichten. Nummer 2 met zijn mooi ruimtelijk geluid en de cello in verschillende lagen over elkaar gestapeld is zo waar nog fraaier. Knap hoe Müller met haar spel die lagen zo gloedvol over elkaar weet te leggen en zoveel sfeer weet te creëren.

Het sfeervolle Aarhus/Reminiscenses draait om een fraaie pianopartij die Müller combineert met fascinerende electronic sounds en haar ijzersterke cellospel. Drifting Circles, de titel zegt het al, is dan weer een wonderlijk mooie compositie waarom ze haar cello in laag over laag gestapeld als een strijkorkest over de volle breedte de kamer binnen laat komen.

Met de filmische en prachtig uitwaaierende electronics en strijkende celloklanken vindt Heliopause in de titeltrack vervolgens een wel heel mooi einde.

Heliopause, waarvoor Müller niet alleen alle composities schreef, alle instrumenten zelf inspeelde, de bijkomende electronic geluiden daar overheen zette en het album ook zelf opnam en produceerde, is een fraaie aanwinst is de al zo rijke Erased Tapes catalogus.