×

Recensie

Jazz

28 februari 2023

Anemic Cinema

Iconoclasts

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: Ramble Records

Iconoclasts Anemic Cinema Jazz 4.5 Anemic Cinema – Iconoclasts Written in Music https://writteninmusic.com

Bij het uitkomen van hun gelijknamige debuut-EP waren wij al overdonderd door het Vlaamse Anemic Cinema. Die overdondering zet moeiteloos door op hun verpletterende eerste langspeler Iconoclasts. Wat een band is dit!

Voorman van de band is gitarist Artan Buleshkaj, die samen met drummer Mattias De Waele een soort van alternatieve ritmesectie vormt. Rob Banken en Steven Delannoye zorgen als sax- en klarinettandem voor veel extra sfeer en schuring in het bandgeluid. Want, om gelijk maar duidelijk te zijn, Anemic Cinema is een band die eerder metal dan rock aan vrije jazzstructuren kleeft en daar maar al te graag genadeloos in doorpakt.

Natuurlijk heeft de band op een albumlengte de mogelijkheid veel meer kleuren van hun bandgeluid te laten horen. Natuurlijk zitten daar rustiger passages tussen die even sfeerrijk als filmisch zijn maar wat is het heerlijk om Buleshkaj toch steeds weer zijn pedalen te horen opentrekken waarover De Waele dan weer flink aanduwt en Banken en Delannoye dan weer genadeloos en vrij doorpakken.

Iconoclasts is een heerlijk diverse plaat geworden waarop het fascinerend goede gitaarspel van de buitengewoon getalenteerde Buleshkaj dan wel centraal staat, in al zijn verscheidenheid, brutaliteit en avontuurlijkheid, maar waar juist ook het bandgeluid prominent is. Vanaf de robuuste albumopener Oneirophrenia laat de band je alle hoeken van het jazz, metal en rockspectrum meemaken. Wat een heerlijkheid is dat.

Dit kwartet muzikanten kent geen muzikale grenzen en uit elke compositie (allen geschreven door Buleshkaj) wordt echt alles gehaald wat er in zit. En er wordt echt fantastisch gespeeld ook, onnavolgbaar ook vaak met straffe wendingen en breaks. Want naast Buleshkaj knallen ook Banken, Delannoy en De Waele uit de groeven. Wat een fascinerende muzikale vier-eenheid.

Het als suite opgezette drieluik dat de titeltrack vormt is een hoogtepunt waarin alle muzikale sferen die de band in zich heeft worden prijsgegeven. Net als het lang uitgesponnen Business in the front, Party in the Back een magnifieke track is. En In Silico een wervelend staaltje freakgitaar bevat en Tessellate er weer schokkend en schurend volle bak induikt. Zowaar sluit de band dan af met 108, een lang ingetogen dwars stuk (met Buleshkaj op akoestische gitaar) dat in sfeer weer volledig afwijkt van alle emoties die het eerste gedeelte van het album oproept. Prachtig ook weer.

De mooiste combinatie blijkt verrassenderwijs die van die dikke gitaarpartijen met de donkere klarinetten. Bizar hoe mooi die combinatie kleurt in de donkere sound van de band. Al is het geluid van een alt en tenor samen met dat dikke gitaargeluid en drums al net zo smakelijk. Nou ja, eigenlijk geldt dat voor alles wat deze vier muzikanten op dit debuutalbum laten horen.

Met nog geen half uur speeltijd kun je Iconoclasts wat kort noemen maar in dat half uur gebeurt alles wat je van de band wilt horen (en dat is al snel drie keer meer dan je van andere bands hoort). Anemic Cinema is een buitengewone band met een on- en buitengewoon dik geluid verpakt in een overheerlijke overtuigingskracht. Iconoclasts is een buitengewoon sterk en overtuigend debuutalbum van een band die lekker dwars durft te spelen en juist daardoor volledig imponeert.



  1. Onierophrenia
  2. Iconoclasts, Pt1
  3. Iconoclasts, Pt 2
  4. Iconoclasts, Pt 3
  5. Busniess in the Front, party in the Back
  6. In Silico
  7. Tessellate
  8. 108