Via het Duitse Bureau B Records kwamen dit najaar een flink aantal reissues van Duitse bodem tot ons. Het betrof essentiële albums, cultklassiekers die wat in de vergetelheid waren geraakt, zoals het debuutalbum van Palais Schaumburg. In dit kader werden ook een aantal albums van Adreas Dorau heruitgebracht, waaronder dit Demokratie uit 1988.

Andreas Dorau (Hamburg, 1964) brak als tiener door in 1981 dankzij het elektro/novelty-hitje Fred vom Jupiter dat hij onder de naam Die Doraus & Die Marinas op het label Ata Tak (bekend van Der Plan) uitbracht. Het katapulteerde hem omhoog tot een van de gezichten van de Neue Deutsche Welle. Na zijn carrière met de Marinas, die hem tot in 1983 media-aandacht opleverde, werd het wat stiller rondom Dorau. Hij kon zich steeds minder goed vinden in de zogenaamde alternatieve muziekscene van Duitsland, waar voor melodieuze pop niet veel plaats was. Hij ging film en televisie studeren in München en vatte een liefde op voor de barokke pop van de sixtiesband The Left Banke. Dit laatste was terug te horen op Demokratie, zijn eerste album in jaren. Een soloplaat die hij overigens uitbracht onder de naam Andreas Dorau und Die Bruderschaft der Kleinen Sorgen.

Dorau wilde een ander soort popmuziek maken, zonder gitaren en met originele arrangementen. Hiervoor benaderde hij Michael Nyman, die toen al een flinke discografie had opgebouwd, al moest Nymans grote doorbraak nog komen. Nyman was overigens niet de eerste keus van Dorau. Aanvankelijk had hij Roy Wood van The Move en ELO in gedachten. Dorau reisde zelfs af naar Birmingham om zijn held persoonlijk te vragen. Toen hij er achterkwam dat zijn idool wel erg veel van het recente solowerk van Phil Collins hield, besloot hij direct met iemand anders in zee te gaan.

Demokratie is een eigenwijze plaat die lekker op zichzelf staat en alle kanten opschiet. Barokke, theatrale pop in Immer Nur Warten en Immer Noch Warten, cabareteske muziek in Demokratie, oude walsmuziek in Willi Im Busch en speelse elektropop in Tradition. Elders houdt Dorau het wat serieuzer: Taxi Nach Shibuya is een welkome instrumental die prima onder een documentaire gelegd zou kunnen worden. Stehst Du An Der Himmelspforte, met zijn stemmige hooks en prominente bas, ademt new wave. De wat droevig meanderende saxofoon is een goede zet. Na, Du Alte Kuh sluit hier goed op aan. Ein Liebesraum is een gedateerd sample- en synthesizer-experiment. Maar prima genietbaar, laat daar geen misverstand over bestaan. Het is niet voor niets dat dit sfeerrijke experiment als bonustrack, geremixt en wel, later nog een keer voorbij komt. De andere bonustrack, Menschenschicksale, gaat nog een stuk verder en klinkt als een zoet delirium.

Bureau B Records verdient lof voor het opnieuw uitbrengen van een eigenwijs, gedurfd album als Demokratie, een werkstuk dat soms prettig gedateerd en soms juist tijdloos en ongrijpbaar klinkt. Een album waar geen heldere doelgroep voor was, alhoewel de plaat ook in Japan werd uitgebracht, een land waar men altijd open stond voor aparte muziek. Deze reissue, 24 jaar later, is in ieder geval aan te bevelen voor eenieder die graag mag grasduinen in de meer obscure muziek van de jaren tachtig.

Tracklisting Demokratie:

1. Immer Nur Warten
2. Sei Steif!
3. Demokratie
4. Sucht Eure Tat
5. Taxi Nach Shibuya
6. Blume 86
7. Tradition
8. Frauenfüsse
9. Stehst Du An Der Himmelspforte
10. Na, Du Alte Kuh
11. Ein Liebesraum
12. Ein Fall Für Dr. D
13. Immer Noch Warten
14. Willi Im Busch
15. Ein Tropfen Geht Ans Land

Bonustracks:

16. Menschenschicksale [1st Version]
17. Ein Liebesraum [Remix] – (remix)