American Aquarium
Burn.Flicker.Die.
Het eerste album dat American Aquarium in Europa uitbracht was het meesterlijk mooie Small Town Hymns (2010), het album erna was het eerder gemaakte Dances For The Lonely. Dat dit album in Europa zo veel later alsnog werd uitgebracht had te maken met de Europese tour die de band uit Raleigh (North Carolina) vorig jaar hield. Helaas werd in ons land toen alleen de NiX Blues Club in Enschede aangedaan, dit jaar kunnen liefhebbers van lekkere americana gelukkig genieten van 7 concerten (zie onder). American Aquarium is namelijk een echte live-band. Wat overigens niets zegt over de kwaliteit van de cd’s, die zijn ook stuk voor stuk goed.
Burn.Flicker.Die. is dus het laatste studioalbum van de band. Het kwam tot stand via crowdfunding op Kickstarter en is opgenomen in Muscle Shoals (een plaatsje waarover je hier op WiM wat meer kunt lezen). De productie was in handen van Jason Isbell, vriend van de band, ex-Drive-By Trucker en inmiddels alweer een aantal jaren bezig met een mooie solocarrière. Isbell speelt op dit album ook mee. Zijn bijdrage wordt door de bandleden gezien als een droom die uitkomt. Andere opmerkelijke naam is die van organist Spooner Oldham, onder meer bekend van zijn orgelspel op hits als When A Man Loves A Woman (Percy Sledge), Mustang Sally (Wilson Pickett) en I Never Loved A Man (Aretha Franklin).
De muziek op Burn.Flicker.Die. past in een stijl die je hoort bij enorm veel andere bands. Toch heeft American Aquarium duidelijk een heel eigen geluid. Dat zit ‘m voor een belangrijk deel in de stem van frontman BJ Barham, maar ook tekstueel weet de band vele andere te overstijgen. Het blijft ongelooflijk hoe iemand zo jong als BJ (nog maar net 29) zulke goede teksten over het leven kan schrijven. Als geen ander kan hij de spagaat die hij ervaart als rockster voelbaar maken: die ene droom om fulltime ‘on the road’ te zijn en muziek te maken tegenover die andere droom, om gesetteld te zijn en een gezinnetje te stichten. De spanning tussen die 2 werelden weet BJ prachtig over te brengen, ondersteund door goede muzikanten die samen zeer degelijke americana brengen. Noemenswaardig is daarbij het geweldige spel op pedal steel van Whit Wright.
Net als de vorige albums van de band kent Burn.Flicker.Die. een mooie mix van uptempo southern rock en ballads. Onder die eerste categorie past het nummer St. Mary’s waarvan hieronder een leuke alternatieve versie te zien/horen is. Onder de andere categorie valt Lonely Ain’t Easy, 1 van de absolute toppers van het album:
“Lonely ain’t easy
Lonely ain’t kind
Lonely won’t leave me
She’s a good friend of mine”
Barham omschrijft Burn.Flicker.Die. als het meest volwassen album dat de band heeft gemaakt, als een optelsom van de vorige albums. Daar heeft hij gelijk in. Muzikaal én tekstueel is het een dijk van een album, dat thuishoort in de kast van iedere liefhebber van goede en eerlijke americana. Zoals diezelfde liefhebber thuishoort bij minimaal 1 van de optredens die de band gaat geven.
07-09-2013: In The Woods, Lage Vuursche
08-09-2013: Perron 55, Venlo
09-09-2013: Meneer Frits, Eindhoven
12-09-2013: Nix & Meer, Enschede
13-09-2013: Paard Van Troje, Den Haag
14-09-2013: TakeRoot Oosterpoort, Groningen
15-09-2013: Huis Verloren, Hoorn