Vier jaar na het uitstekende album Welcome To Mali is het duo Amadou & Mariam terug met hun nieuwe album Folila. Was op de voorganger nog slechts sprake van een beperkt aantal muzikale samenwerkingsverbanden (o.a. K’Naan en Keziah Jones), op Folila vormen de samenwerkingen de basis, resulterende in totaal dertien tracks, waarvan het Malinese duo slechts in twee gevallen (Sans Toi en slotnummer Chérie) puur en alleen vertrouwd op de eigen kwaliteiten.

De start is zeer hoopvol! De bijdrage van Santigold in Dougou Badia staat garant voor een gezonde dosis muzikale spanning. Op de voet gevolgd door het prima Wily Kasato, waarin het muzikale hart van TV On The Radio, Kyp Malone en Tunde Adebimpe zijn stempel drukt. De eerste single van het album Oh Amadou, met de controversiële Bertrand Cantat (die op deze plaat zelfs op vier nummers opduikt), is zeer radiovriendelijk en klinkt erg degelijk maar is zeker heen hoogvlieger.

De laatste jaren zoeken Amadou & Mariam steeds meer en gedurfder de cross-over met de Westerse muziekstijlen- en artiesten waarbij met probeert de eigen muzikale authenticiteit te behouden. Op Folila lukt dat helaas steeds minder dan op de vorige albums. Het feit dat men bij de opnamen op twee gedachten hinkte, werd door producer en manager Marc-Antoine Moreau duidelijk bevestigd. Het was namelijk oorspronkelijk de bedoeling om twee aparte albums te maken. De eerste zou een pure cross-overplaat zijn die men in New York met muzikale vrienden zou opnemen en op het tweede, in Bamako op te nemen, album zou een meer rootsy geluid te horen zijn met voornamelijk Afrikaanse gasten en echte Afrikaanse percussie in plaats van de vaak gebruikte drumkit. In plaats daarvan is het alsnog één album geworden waarbij het Afrikaanse karakter toch behoorlijk ondergesneeuwd wordt door het spervuur aan Westerse samenwerkingen.

Hoewel de gekozen opzet ook zeker geslaagde keuzes bevat, waaronder naast de reeds genoemde nummers, het sprankelende uptempo C’est Pas Facile Pour les Aigles (met Ebony Bones) en de samenwerking met Scissor Sisters’ Jake Shears in Metemya en Theophilus London in het speels klinkende Nebe Miri, blijkt vooral de tweede helft van het album nauwelijks te beklijven. Zelfs na meerdere draaibeurten nestelen veel songs zich nog niet in het hoofd van de luisteraar en dat kan nooit de bedoeling zijn. De songs met Bertrand Cantat zijn niet speciaal genoeg en ook van de gastbijdrage van Amp Fidler in Wari hadden velen waarschijnlijk meer van verwacht.De twee ‘ eigen’  nummers zijn degelijk maar doen nergens herinneren aan de reeds bewezen klasse die het echtpaar in zich heeft.

Laten we hopen dat Amadou & Mariam alsnog binnenkort de in het vooruitzicht gestelde  rootsy Afrikaanse plaat zullen gaan maken, al is het alleen maar om nogmaals aan te tonen dat het duo zich ook prima kan redden zonder hun Westerse muzikale vrienden.