Alison Brown behoort tot de absolute top van de hedendaagse fingerpickers die de vijfsnarige banjo bepotelen. De uit afkomstige Hartford Connecticut afkomstige muzikante tokkelt sinds haar kindertijd  op het instrument als kind en als tiener gaat ze op toernee ze met fidllemeester Stuart Duncan. Tijdens haar studies Literatuur en Geschiedenis die ze met succes afrondt aan Harvard  engageert Brown zich in het bluegrasscombo Northern Lights en figureert daarna als banjovrouw in de eerste editie van Alison Krauss’ Union State tot in 1990. Hetzelfde jaar maakte ze indruk met haar volledig instrumentale debuut met uitsluitend eigen werk. Als bandleider bij Michelle Shocked begint ze de pure bluegrass te vermengen met elementen uit folk en jazz in navolging van mandolinespeler David Grissman en die andere banjoman Béla Fleck, overigens twee virtuozen waarmee Brown regelmatig zal samenwerken.

De titel is ondubbelzinnig het songwerk primeert op de nieuwe langspeler, naast het vertrouwde instrumentale werk van Brown komen ook verrassende interpretaties uit de pophoek aan bod. In Dance With Me, het West Coast epos van John Hall, vervangen de banjo en de dobro van gastmuzikant Rob Ickes de melodieuze zanglijnen. Hetzelfde gebeurt in Time After Time de langoureuze ballade van Cyndie Lauper die Miles Davis ooit grandioos interpreteerde. Met de subtiele begeleiding van toplui als Mark T Jordan, John Jarvis en Joe Davidian op toetsen, ondersteund door Steve Gadd  en Browns man Garry West, die voor de coproductie tekent, kan weinig mislopen zoals de interpretatie van Feels So Good (Chuck Mangione) of Browns The Moon in Molly’s Eyes illustreren.

Sporadisch wordt het ‘zingende’ instrumentarium aangevuld met echte stemmen. In countryklassieker Carolina In The Pines horen we naast de fiddle van Stuart Duncan de stemmen van Amy Ray en Emily Salliers van The Indigo Girls en in de Bacharach evergreen I’ll Never Fall In Love Again zorgt Colin Hay (Men At Work)  voor fijnbesnaarde zang. In de afsluitende bonustrack van de Deluxe editie, is het niet allen de genuanceerde fingerpicking maar ook de warme stem van Keb Mo’ die het verbluffende banjospel van La Brown flankeert in Marvin Gaye’s What’s Going On.  Hardnekkige bluegrasspuristen zal je met The Song of the Banjo niet plezieren maar wellicht krijgen de banjo en Alison Brown er enkele fans bij met dit toegankelijke werkstuk.