De Britse reggaeband UB 40 maakte in de jaren tachtig een ontwikkeling door van fel maatschappijkritisch werk in het Engeland van Margareth Thatcher rond 1980 (One In Ten, Burden Of Shame) naar een meer op entertainment gerichte muziekvorm waarbij de reggaemuziek nog wel de basis was, maar steeds vaker werd teruggegrepen op reggaeversies van grote hits uit het verleden.

Dat begon al met het volledig uit covers opgetrokken album Labour Of Love (september 1983), dat zes jaar later nog een vervolg kreeg. In de tussentijd werden ondermeer Bob Dylan, The Chi-Lites en Sonny & Cher gecovered. Overigens wisselde de groep dat wel af met zeer geloofwaardige platen als Rat In Mi Kitchen en de geweldige single Higher Ground. Hierbij moet wel worden aangetekend dat het coveren van andermans materiaal ook in de thuisbasis van de reggae, Jamaica dus, van oudsher zeer gebruikelijk was.

UB40 dus, het aanvankelijk acht man sterke gezelschap waaruit zanger Ali Campbell zich, na een eerste solo-album in 1995, in 2008 definitief terugtrok. Geen nood, want diens vijf jaar oudere broer Robin, ook vanaf het begin in de groep, nam de zangpartijen zonder dat iemand daar om leek te malen.

In het kielzog van Ali verlaten ook toaster Terence ‘Astro’ Wilson en toetsenist Michael ‘Mickey’ Virtue de groep. Naar verluidt zijn de verhoudingen binnen UB 40 verziekt, de achtergebleven UB-leden houden het erop dat de anderen sowieso liever solo verder gaan. Feit is dat Ali, en Astro en Mickey die zich bij hem aansluiten, zichaanvankelijk ook van de naam UB40 willen gaan bedienen. Daar steekt de rechter een stokje voor, zodat nu Sillhouette is verschenen, onder de noemer ‘Ali Campbell, the legendary voice of UB40, reunited with Astro & Mickey’. Stel je hierbij een hoes voor waarop de naam van Ali en die van UB40 even groot zijn afgedrukt en de drie heren pontificaal en breed grijnzend op de voorkant zijn afgebeeld.

Het album laat de vertrouwde mix van covers en enkele eigen nummers horen. In de laatste categorie is Reggae Music zoals te verwachten was een lofzang op de reggaemuziek en Cyber Bully Boys een nummer of internetpesten, dat inderdaad de ouderwetse maatschappelijke betrokkenheid van Campbell en co laat horen.

De covers? Hierin verraden de heren hun leeftijden (op weg naar de zestig) wel erg. Het album opent met Anytime At All, van het A Hard Day’s Night -album van de Beatles. Sillhouette van The Rays was een doowop-hit in de jaren vijftig, Sha La La blijkt het nummer te zijn waarmee Albert West & The Shuffles in Nederland in 1969 doorbraken (benieuwd welke versie Ali en de zijnen kennen) en Bob Dylan’s I Want You krijgt een reggaejasje. De meest recente cover stamt niet uit de jeugd van de heren, maar daadwerkelijk uit de UB-tijd, uit 1984. Dat is Missing You, dat Diana Ross opnam ter nagedachtenis aan Marvin Gaye. In de handen van Ali wordt het een gewoon liefdesliedje.

Leggen we Sillhouette op de weegschaal, dan is het een product dat de nog altijd forse UB40-aanvang, vooral veertigers en vijftigers, een aangenaam uurtje zal opleveren. Maar nieuw publiek zullen de heren er niet mee aanboren. En dat is nog wel altijd verdiend voor die legendarische albums uit 1980 en 1981, Signing Off en Present Arms.