Een ingetogen en tegelijkertijd als altijd scherpe Alex Roeka brengt de EP Vier Laatste Liederen uit. Vier nummers slechts en verdorie, wat zijn ze weer intens mooi. De liefde, de liefde, die vermaledijde liefde en dan toon gezet met de woorden van Alex en de verbluffend mooie en o zo klein gehouden instrumentatie van meester-multi-instrumentalist Reyer Zwart.

Vanzelfsprekend is de liefde iets moois, vanzelfsprekend, maar als er iemand in Nederland is die ook de andere kant van de liefde weet te belichten, de schemerkant kan vangen, in taal, in lied en in emotie, dan is het Alex Roeka. De instrumentatie zuigt je naar binnen, Reyer is voortreffelijk in het geluidsbeeld, net zoals Alex dat met zijn zang is en ja, wat kun je anders dan met ingehouden adem hiernaar luisteren?

De teloorgang van liefde, schuring, pijn, ongemak, ongenoegen, dat is hier in prachtige liederen gevangen. En om dat met karakter te doen, het doorleefde gevoel te vangen, dat is niet iedereen gegeven. Alex en Reyer lukt het hier vol overtuiging. Als dit daadwerkelijk letterlijk de Vier Laatste Liederen blijken te zijn, zijn het er vier hele mooie. De liefhebbers zullen smachten naar meer, tegelijkertijd, koester deze EP, het is nu vooral genieten van deze vier Roeka-kleinoden.