De titel Oxy Music is leuk gevonden, en linkt uiteraard naar Roxy Music. Toch is het vooral een verwijzing naar de Oxycodon en Fentanyl verslavingen. Zware pijnmedicatie welke waarschijnlijk ook een grote rol in het overlijden van muzikanten als Prince, Michael Jackson en Tom Petty en dat van de veelbelovende jonge acteur Heath Ledger spelen. Love is the drug and I need to score. De Australische Alex Cameron zoekt de betwistbare grenzen van de humor op, en legt daarbij ook de nodige problematiek en sociale zenuwpunten bloot.

Is Oxy Music op het randje, of slaagt hij erin om de taboesfeer rondom deze pillenjunkies te doorbreken. Alex Cameron, het sharp dressed man personage van het klinisch elektronische Jumping the Shark die de jaren tachtig nodig heeft om zijn illustratieve schetsfiguur kracht bij te zetten. De eenzaam aan lager wal geraakte Forced Witness popmuzikant. Schud hij dat ego op het meer soulvolle Miami Memory van zich af, of is het gewoon weer een ander inwisselbaar alias van deze veelkleurige kameleon? Oxy Music is ondertussen alweer de vierde soloplaat van de muzikant die met het elektro gezelschap Seekae ooit al een beetje aan het succes snuffelt.

Best Life, we hebben alles en we offeren het voor alles op. Bizar eigenlijk, nooit geweten dat een veelvoud aan contacten juist echte vriendschappen zo in de weg staan. Verslaafd aan roesverruimende medicijnen, verslaafd aan internet, dancing with myself. Hoe gemakkelijker we tegenwoordig te bereiken zijn, hoe afstandiger de tastbare contacten. Een vervangbare generatie in een wegwerp cultuur. Teleurstellingen stapelen zich tot een muur aan isolement op. Verdeeldheid, twijfel, de onmacht van desinformatie en de overdosering aan informatie.

Het chemische Oxy Music gevaar, geoxideerde vastgeroeste vriendschappen. Lege hulsels, zichzelf met kunstmatige liefde voedend. Verkoop het lijntje met het leven voor een wit lijntje aan genot. Cocaïne impotentie, daar helpt geen Viagra of saxofoonpartij tegenop. De cooling down, de Breakdown, het uitgemergeld zelfbeeld, anorexia van de ziel. De gordijnen blijven gesloten, wat daar aan de andere kant gebeurt is voor de buitenwereld niet zichtbaar. De blindheid van avondverlichte flats, de flikkerende Save Our Souls lampen als brailleschrift afleesbaar.

De elektrobeat bepaald het ritme van het bestaan. De fastlane walk on the wild side. Oxy Music stopt jaren tachtig nietszeggendheid in toegankelijke popdeuntjes. Neem geen smakelijke lekkernij van vreemdelingen aan. Oxy Music verbergt negen giftig prikkelende zuurtjes in kindvriendelijk snoeppapier. Die zoetsappigheid bedekt de ware identiteit van de plaat. Gaat Oxy Music over de persoonlijke duistere ervaringen van Alex Cameron, of blijft hij die doordachte waarnemer, anoniem meelevend.