Aldous Harding
Designer
De Nieuw Zeelandse uit Lyttelton afkomstige singer-songwriter Hannah Harding brengt als Aldous Harding haar derde langspeelplaat uit. Na haar gelijknamige debuut verruilt ze met Party van maatschappij. Het vertrouwelijke Flying Nun Records wordt het toepasselijke 4AD. Ze heeft haar broeinest verlaten om haar vleugels uit te slaan, en de wereld te verkennen. De The Barrel schept verwachtingen op het elektronische gebied maar is niet representatief voor de overige Designer tracks. Subtiel speelt ze op Fixture Picture met haar herkenbare heldere vocalen waarmee ze bewijst dat ze met gemak de rol van nieuwe 4AD paradepaardje vervult. Ze past hiermee perfect tussen de veelbesproken artiesten welke zich in de hoogtijdagen van de platenmaatschappij aan het publiek presenteren. Minimale drums, een terugkerend gitaarmelodietje en folky strijkers maken het verder af.
Met het toegankelijk geluid schudt ze het grimmige imago van zich af. De eerste twee platen waren echte avondschemering platen, die zo laat mogelijk het beste tot hun recht komen. Designer is een ontwakende lenteplaat. Planten openen nieuwsgierig hun knoppen en dieren verlaten uitgerust de winterslaap holen. Het is allemaal veel vrolijker en toegankelijker. Deze plaat kan het zonlicht een stuk beter verdragen, is veel lichter verteerbaar. Aldous Harding schikt zich aan het nieuwe platenlabel, gelukkig zonder haar eigenheid te verliezen. Designer zet je op het verkeerde been, na een roots intro maakt de zangeres een zijstap naar meer hedendaagse beats en zomerse percussie. De singer-songwriter verruilt het stoffige zolderkamer bestaan voor een open vriendelijke toegankelijke benadering.
Die vitamine D overdosering vormt het belangrijkste vernieuwende element. Je ervaart de verkwikkende zonlicht stralen welke zoveel extra warmte geven. Het is allemaal zeer ruimtelijk georkestreerd. Door het klein intiem te houden komt het allemaal nog meer tot zijn recht. De pianoklanken zijn de voedende katalysator die de vocalen als een dynamo aansturen. The Barrel is toch niet de vreemde eend in de bijt, maar ontwikkelt zich na meerdere luisterbeurten als een prachtige zwaan die het niveau van Designer aangenaam ophemelt. Alleen de kinderlijke tweede stem is net wat storend, maar verder is het een prima track om de zomer mee in te luiden. Het verleden schudt ze nog niet helemaal van zich af. Het afsluitende Heaven Is Empty en Pilot tweetal hebben nog genoeg zwaarmoedigheid, maar ook hierbij ontbreekt het kenmerkende beklemmende van haar eerdere werk. Een nieuwe lente met een herboren Aldous Harding.