Het nieuwe album van Afrikaans icoon Pierre Akendengue staat tekstueel geheel in het teken van de slavenhandel. Een nogal heavy en zwaar thema voor een heel album zou je kunnen denken.

Maar Akendengue heeft de juiste muzikale omlijsting gevonden in aanstekelijke ritmes en melodieën waardoor de boodschap des te duidelijker overkomt. Daarnaast is zijn eigen voordracht van een zulk emotionele diepgang dat dit album uitgroeit tot een waar meesterstuk.

De titel van het album refereert aan het eiland Gorée, bij de kust van Dakar,  waarvandaan lang geleden de eerste slaven geketend in boten door de Europeanen naar andere plekken over de wereld werden vervoerd.

Na Goree werden ook tal van andere eilanden leeggehaald voor de slavenhandel. Het zwaartepunt op het album ligt tekstueel in het feit dat wij als Europeanen de slavernij lijken te ontkennen of in ieder geval niet onderkennen. En niet op onze scholen de verschrikkingen van de door ons opgezette slavernij duidelijk aan onze kinderen overbrengen.

Hij vertelt zijn verhalen duidelijk en weet ze tevens te verpakken in passende songs. Naast o.a. Toure Kunda, Youssou Ndour en Salif Keita wordt Akendenque reeds vier decennia gezien als het geweten van Afrika, die aan de ene kant de oorspronkelijke muziek van Afrika een erepodiumplek geeft maar deze ook altijd weet te moderniseren zodat deze voor een groot publiek geschikt wordt.

Zijn albums Nandipo (1974) en Africa Obota (1976) worden gezien als Afrikaanse meesterwerken. Ondertussen bijna blind, door een heftige oogziekte, en reeds twintig jaar woonachtig in Gabon, na in de jaren 70 ook in Frankrijk gewoond te hebben, klinkt de tevens als voornaam socialist, politicoloog, strijder en poëet Akendenque op Gorée zo strijdbaar en urgent als zijn meesterwerken uit de jaren 70.