We moesten er 4 jaar op wachten maar wat worden we met Charmer weer optimaal beloond. Er is gewoonweg niemand anders die zulke toegankelijke en oorspronkelijke popsongs kan schrijven als de Amerikaanse Aimee Mann.

Charmer is het album dat 4 jaar na het geweldige @#%&! Smilers verschijnt, het album dat Mann tot de absolute wereldtop in songschrijven deed belanden. En om gelijk maar duidelijk te zijn: De 4 jaar die tussen de albums zit is heel goed besteed geweest en Charmer is van dezelfde klasse als haar voorganger. Zoveel wordt gelijk met het titelnummer, dat het album opent, al duidelijk. Het daarop volgende Disappeared en het erg mooie Labrador zijn al net zo wonderschoon. Geweldige melodieën, prachtige zanglijnen en fraaie, beeldende teksten en dan ook nog eens gezongen met Mann’s warme stem en gespeeld met een absoluut gehoor en de exact juiste elementen en toevoegingen die de songs nodig hebben. Dat klinkt misschien als wel heel braaf maar dat worden Mann’s absoluut nooit. Daar is haar vakvrouwschap gewoon te groot voor.

Zeker niet alleen de eerste 3 songs klinken zo geweldig. De rest van de 11 songs klinkt al net zo goed. Van het mooie Crazy Town naar het heerlijk opbouwende Soon Enough. Wat is James Mercer (The Shins) trouwens perfect ‘gecast’ in duet met Mann in Living A Lie. Die geweldige combinatie zou gewoon eens een heel album moeten maken! En tja een songs als Slip And Roll…hoeveel zou Mann er al in deze stijl geschreven hebben? Maar wat blijven ze geweldig. Ook Gumby, het rocky Gamma Ray en het mooi gelaagde Barfly overtuigen volop. Red Flag Diver is dan weer de prachtige afsluiting.

Ongelooflijk toch hoe Mann na een opmerkelijke start in de muziekbizz met Til’ Tuesday vanaf haar eerste solo album Whatever uit 1993 via haar briljante songs, zo magnifiek gebruikt in het meesterlijk Magnolia van P.T Anderson, met elk nieuw album haar grote klasse weer zo kan openbaren. Charmer is het zoveelste bewijs van de genialiteit van haar songschrijven.