Op de cover prijkt een foto van een kerkje, het is een oude foto van de Hervormde Kerk van Bussum het gebouw  stond leeg sinds 1914 en werd  omgevormd tot militair tehuis en vervolgens door textielhandel Irene gebruikt. In de vroeg jaren vijftig werd er televisiestudio ingericht, de eerste Nederlandse TV uitzending in 1953 werd vanuit Studio Irene uitgezonden. Na de verhuis van de TV omroepen in de jaren zeventig naar Hilversum werd het gebouw nog als opslagplaats gebruikt tot de sloophamer ongenadig toesloeg in ’92,  een lot dat menig kerkgebouw beschoren was,  bij die evolutie en recentere ontwikkelingen in de samenleving  blijft Ad Vanderveen niet onverschillig.  De singer-songwriter distantieert zich van het instituut kerk maar koestert wel het religieus gevoel en de daarbij horende verbondenheid.

Dat Vanderveen daarbij in een kerkgebouw terechtkomt is niet verwonderlijk, zijn moeder speelde er orgel en er is onmiskenbaar een verband met wortels van folk en country. In Lippenhuizen vond hij een geschikt kerkorgel in De Piterkerk. Met dat kerkorgel en zijn gitaar als basis bouwt Ad zijn songwerk verder uit. Levenspartner Kersten de Ligny verzorgt de achtergrondzang samen met een kerkkoor terwijl bandleden van The O’Neils naast ritmische ondersteuning accenten op pedalsteel en banjo toevoegen in een serene benadering.

Die haast sacrale sfeer contrasteert fel met de tweede cd die in die andere, niet zelden vlakbij de kerk gesitueerde ontmoetingsplek, de dorpscafé, tot stand kwam. Als de versterkers van The O’Neils’22 ingeplugd worden krijgt hetzelfde repertoire in een enigszins gewijzigde volgorde een ander allure. Na een wat ingetogen uitvoering van Unremembered Dream, de afsluiter van cd1, doemen vertrouwde echo’s van Neil Young’s verrichtingen op in de gitaargalm. Poor Soul en Die While Living klinken beduidend dreigender met verzengd gitaarwerk en potige drumbeat terwijl de vocale backing sterker op de voorgrond komt en hier en daar duikt zo’n  kampvuur harmonica op. Bovendien is de spirit en het vuur van weleer na de reünie vorig jaar helemaal terug bij The O’Neils.

Kiezen is moeilijk, gelukkig worden de kerk en de rauwere kroegversie Heart Of Every Town gezamenlijk uitgebracht met deze dubbelcd set.