Pour une poignée de dinars, de titel van het nieuwe album van Aälma Dili verwijst naar Sergio Leone’s klassieke spaghettiwestern uit 1964, A Fistful Of Dollars. De film waarin Clint Eastwood zich als naamloze en opportunistische outcast manifesteert in de Mexicaanse stad San Miguel, een bijna vergeten plaats op de landkaart. Het is een wijdverbreid misverstand dat de western per definitie bestaat uit revolverduels, gevechten met de blote vuist en hulpeloze vrouwen. Neen, de western bestaat vooral uit de spanning tussen stad en de woestijn buiten die stad.

Wie denkt aan Sergio Leone, denkt bijna automatisch aan de muziek van Ennio Morricone en de klank van de mondharp die de soundtrack van For A Few Dollars More zo typisch kleurde. Jawel, die mondharp is aanwezig in het geluid van Aälma Dili. Net als de mandoline, viool en de ‘ooow-hhoow’-koortjes. En toch denk je niet meteen aan een woestijnlandschap bij het beluisteren van dit album, maar eerder aan de ongrijpbare personages en krankzinnige situaties die de films van Emir Kusturica (Underground, Black Cat, White Cat) kenmerken. De naam van de groep laat zich voor niet voor niets het best vertalen als ‘de ziel van een gek’, bovendien omschrijven ze zelf hun muziek als ‘Balkan western’.

Emir Kusturica wordt steeds in één adem genoemd met Goran Bregovic, die de uitzinnige muziek voor zijn films verzorgde en gedurende ruime tijd aanspraak kon maken op een brede aanhang in Europa. Logisch, want zijn muziek staat synoniem voor levensvreugde. Datzelfde gevoel is terug te vinden op Pour une poignée de dinars, maar wanneer ze in Toujours le dernier zingen: ‘tu repars toujours’ snap je dat dit in de eerste plaats Europese nomadenmuziek is. Joegoslavië, Albanië, Macedonië, Italië, Griekenland: het zijn landen waar Vinex-wijken net iets minder voorkomen en waar het gras net iets minder gemillimeterd is dan in Noord-Europa. Het zijn landen waar deze Franse groep hun muzikale ingrediënten vandaan haalden. Het doet je tevens realiseren hoe weinig we af weten van het muzikale patrimonium van een cultureel rijk land als het vroegere Joegoslavië. Wat dichtbij ligt, ken je vaak slecht. Bij het luisteren naar de titeltrack, dachten we aan het soort muziek dat Calexico voortbracht voor ze bloedeloze popdeuntjes gingen produceren.

Deze groep Fransen trokken door de uithoeken van Zuid- en Oost-Europa, als muzikale vreemdelingen door hun eigen continent. Ze zochten de spanning op tussen het kosmopolitische karakter van hun thuisstad Parijs en de rurale klanken van de Balkan. Het levert de soundtrack op van een fictieve Europese western. Wie is de villain in deze prent? De titel van nummer veertien lijkt onze aardige indicatie.

Aälma Dali – Pour une poignée de dinars:

1. Intro
2. Ta mère et Nous
3. Transylvania express
4. Pour une Poignée de Dinars
5. Toujours le Dernier
6. Conquêtes
7. Svadba
8. Mon Amour
9. Interlude
10. Colorado (feat. R-Wan)
11. Gravilo Kolo
12. Mi Patria (feat. Paloma Pradal)
13. Bajlarina rumba
14. Antikapitalis (feat. Dan Gharibian)
15. Cororo