A Murder In Mississippi
Reverie
Er was eens ergens aan de voet van de Franse Alpen, in La Roche, de organisator van Europa’s grootste bluegrass-festival, die voor zijn befaamde editie 2023 in plaats van zuiver blauw gras als afsluitende extra toch nog iets speciaals wilde toevoegen. Kwam hij god weet hoe, maar hoe dan ook met veel succes met de Belgische band A Murder In Mississippi op de proppen. Het zestal daagde op vol enthousiasme, smile van oor tot oor en ze gaven er daar zo’n lap op dat in een mum van tijd de blijheid heel zijn wei overspoelde.
Je hebt van die echte bluegrassers als The Vanguards, overigens ook aanwezig daar in La Roche, en consoorten en die komen zingend op in combo’s, omgord met traditionele instrumenten als gitaar, contrabas, viool, vijfsnarige banjo, mandoline, steelgitaar of dobro. Ook onze drie Gentse jonge heren en dames van A Murder In Mississippi hanteren naast hun stem rigoureus gitaar, banjo, viool en contrabas en evenmin drums, maar ze voegen er en surplus wat handpercussie aan toe naast vooral ook keyboard.
Daarmee hebben ze dus zeker ook al de bluegrass in hun DNA, maar uiteindelijk snoepen ze net zo graag van andere walletjes en blazen ze je op hun platen of spetterend live, zonder dat je het echt doorhebt mooi een wasem country-, blues-, folk- en zelfs klezmer-vibes in het gezicht. Wij maken ‘americana’ stelde Leander Vandereecken laatst op de Vlaamse Radio Klara stellig. Met hevig verlangen ziet de flamboyante frontman van de groep daarbij dan tegelijk weidse Amerikaanse horizonten voor zich en de streek van de Mississippi in het bijzonder. Maar het is evengoed ‘new roots’ wat we doen, vulde zangeres-zus Mirthe nog aan. Soit, met een dergelijke veelheid aan instrumenten bespelen ze wel gewoon harmonieus, fris en eigentijds alle mogelijke sentimenten en die evenwichtige melange maakt nu precies het aparte uit van hun A Murder In Mississippi-stijl. Eigen songs vervaardigen die onmiddellijk zo natuurlijk aandoen als echte traditionals.
Ze kwamen daar in La Roche trouwens net van een tour die hen ook al tot in Spanje en Portugal bracht. Een groep ervaren rotten dus met al heel wat noten op hun zang, waaronder die resem songs uit hun twee eerdere albums, aangevuld met mooie covers als die voortreffelijke Ring of Fire van Johnny Cash.
Hebben ze dus al een poos een fraaie setlist samengescharreld, wat ze hier dan ineens met hun derdeling Reverie brengen doet toch echt weer wat monden van bewondering openvallen. Na de storm nu tijd voor reflectie, zeiden ze bij het verschijnen eerbiedig, hiermee ongetwijfeld ook doelend op het overlijden van hun mentor, de grote Gentse bluesman Tiny Legs Tim, die hen als eerste tekende op zijn Sing My Title-label en die Leander zelfs zijn gitaartechnieken bijbracht.
Die eerste vijf nummers op hun plaat, vóór Whirlwind – Black Train, Highfield Lane, Mary Lou, Midnight Roller, Banjer City – die rollen als één aanhoudende werveling van tumbleweeds over je heen. Het ijzersterke Black Train, met viool en banjo als fijnste smeerolie, de regelrechte rodeostamper op het ritme van een donkere sneltrein. De video ervan, evenals het artwork van Reverie is van Costin Chioreanu. Verrassend, want die werkte eerder alleen voor metalgrootheden als Opeth, Ghost of Napalm Death. De flitsende banjosnaren van Highfield Lane, van hetzelfde laken als Black Train en daarvan zo mogelijk nog een beter pak. Mary Lou, als een nostalgisch forties-saloonnummer, waar de dames zich als heuse Tennessee Sisters overheerlijk vooraan wringen, Leander daar als eenzaam huilende wolf op de achtergrond achterlatend. Midnight Roller, alle hens aan dek en swingen maar, een wrange tribale song in een speels uptempo-countryjasje. Banjer City, huppelende banjo-, trippelende vioolpizzicato’s als inleiding op een duistere meedeiner. Een verbluffende als metalman Serj Tankian steeds hoger kelende Vandereecken en ergens daarbij ook dat mooi klarinetgeluid.
Daarna gaat A Murder In Mississippi zoals het in een Reverie past meer dagdromen en voor hun doen zelfs meer experimenteren. Een superbe ballad is het in alle richtingen meanderende Medicine Man, dat daardoor zelfs voor het eerst de negen minutengrens voorbijgaat en dat na zijn zoete start al vlug overwaait in een heerlijk ophitsend uptempo. Wat een zanger is die Leander Vandereecken toch, wat een schitterend samenspel zeker ook van die hele geroutineerde band. Ook in het gemoedelijke Kingfisher schittert hij met zijn solozang, naast de banjo en viool. Van de blues over naar de gospel in één song, het nummer evolueert tot een sierlijke handclaps-samenzang van het hele gezelschap. Dat Whirlwind dan is het gevoelslied over het terugzien van vrienden, waarin een voortreffelijke Mirthe Vandereecken eenmalig de leadzang voor rekening neemt. Pakkend.
Black Cats Dance in the Barn is dan weer de springerige country die bands als Commander Cody in herinnering brengt en met het intense Bright City Lights tenslotte hebben ze zelfs nog de mooist mogelijke uitdover in petto.
A Murder In Mississippi, da’s dus toch echt wel een fenomenale live-band, een hechte groep gepassioneerde muzikanten die met Reverie een sterk, zowel opzwepend als ingetogen album afleveren waarin alles prachtig samenkomt. De songs ervan klinken overwegend zo vrolijk en swingend, maar ze hebben inhoudelijk ook daar precies die tegengesteld donkere pit. A Murder In Mississippi blijft bovenal een verademing en dus ook de aangenaamste uitweg voor wie straks ongewild een teveel aan ‘Jingle Bells’ opheeft.
Leander Vandereecken – zang, gitaar, componist
Mirthe Vandereecken – percussie, zang
Lore Heyerick – banjo, zang
Dieter Vanhede – toetsen
Alexandra Van Wesemael – viool
Stijn Bontinck – contrabas
A Murder In Mississippi is te zien op:
10/12/2024 – KAVKA (Antwerpen)
18/01/2025 – Boogie Town (Gent)
07/02/2025 – ‘t Beest (Goes, NL)
10/05/2025 – Alte Schlosserei (Wuppertal, D)
31/05/2025 – Arscene (Nevele)
