Het Amsterdamse a fungus debuteert dit jaar met It already does that. Het kwartet wordt omschreven als mathcore-avonturiers, al zijn er nog veel meer genre-aanduidingen op de band losgelaten. Laten we het erop houden dat a fungus dwarse muziek maakt; soms afgemeten en ritmisch complex, dan weer nonchalant en losjes.

Acht nummers telt dit album. En daarmee heeft a fungus een aardig voedzame plaat bij elkaar gespeeld. Opener Mark’s Bag is een verrassende combinatie van geblokte noiserock en jeugdig aandoende zang. De band schakelt soepel door met Made of, een aanvankelijk vlotte, luchtige track die echter al snel losbarst met scherpe distortion. Weer die bijzondere mix van mild, bijna poppy en hard, confronterend.

Licht en zwaar, duwen en trekken. Soms huppelend, zoals in het middenstuk van het veelkleurige Slip and Slide, regelmatig voorzien van tics en gekte in muziek en zang (Trace), alsof a fungus’ muziek nog niet rusteloos genoeg is. Toch blijft de band relatief goed behapbaar, het goede, open geluid speelt daar zeker een rol in. Ook de ontspannen kant van de band zorgt voor een goede balans. Vooral verder op de plaat komen de nonchalante, slacker trekjes van het viertal wat meer naar voren (A Ride en Is This the Right Structure?), al blijven de harde gitaren altijd wel ergens in de buurt.

Het contrast tussen de verschillende stukken binnen songs is soms groot. Eigenlijk doet a fungus geregeld aan een soort knippen en plakken. Een veredeld soort knippen en plakken, dat wel, want hoewel de band nog kan groeien in spanning, samenhang en atmosfeer, boeien de tracks zonder meer. Health is een voorbeeld van de extreme nevenschikkingen en clashes binnen de nummers van a fungus. Afsluiter Pull Out is net als opener Mark’s Bag wat coherenter en meer samengebald. Een goed idee om die songs als poortwachters aan het begin en het einde neer te zetten.

It already does that roept soms herinneringen aan de lo fi-rock van de jaren negentig en de postrock uit datzelfde decennium. Voeg daar de intrigerende uitingen van een eigentijdse sensatie als black midi bij en de muziek van a fungus is voor een deel gekarakteriseerd. Dat is echter nog lang niet alles. Het devies is dus: luisteren.