Het woord ataheva heeft een link met Polynesische rituelen en ceremoniën. In het Tahitiaans verwijst het naar rouw. De luisteraar wordt bij beluistering van deze nieuwe ep van het Tahitiaanse/Parijse vijftal 15 15 (voorheen QuinzeQuinze) naar een plek tussen leven en dood gebracht. Iedere track vertelt een ander verhaal, toont een ander beeld van de dood: de fysieke dood, de dood van de ziel, de symbolische dood.

Ataheva is ook een ep die verschillende werelden in zich verenigt. Qua ideeën, vorming en achtergronden sterk geworteld in Polynesië, qua muziek westerser, zwaar beïnvloed door trap, dancehall, R&B en avontuurlijke, eigentijdse elektronische producties.

De percussie en fluit van Paradisio scheppen direct wenkende Polynesische sferen. Als de vocalen en beats zich aandienen, dringt ook Parijs, de westerse wereld binnen. Er is ongemak: ‘When you’re living your life in the fast lane / You forget to look in the past’ en: ‘Walking without motion / All along the infinite beach / Take me away from exposure’.

Nieuwe sensaties dienen zich aan in Perfect Heaven, een van de singles, maar eigenlijk draait het om iets anders, iets bekenders: ‘… All I needed was you’, is de uiteindelijke conclusie. De elektronica van 15 15 is hier wat steviger en futuristischer. Voor de track Kodek tapt de groep uit een hectisch productioneel vaatje. Vocalen als hallucinaties en gebroken, hoekige ritmiek. De sterk vervormde stemmen spreken Frans, zo blijkt bij nadere beluistering.

De bewerkte vocalen zijn typerend voor 15 15, een groep van de jaren twintig: Auto-Tune en zwaar vervormde stemmen zijn net zo gewoon als een elektronische beat of een keyboard. Gezien het elektronische, avontuurlijke en gedetailleerde karakter van de muziek op Ataheva is het niet zo vreemd dat ook de stemmen door de effectmolen gaan en soms werkt dat heel goed. Elders zou een ons minder echter geen kwaad kunnen, temeer daar de emotievolle, humane teksten en vocalen soms het onderspit delven en een mechanisch, bijna potsierlijk karakter krijgen. Dat geldt ook voor de single That Boom, een fraaie track vol warme klanken, intrigerende noise en andere speldenprikken, die vocaal soms over the top gaat. Een bewuste keuze natuurlijk, en eentje waar de meeste fans (en generatiegenoten) niet over zullen vallen, maar toch…

Flames Above is bedachtzamer, spaarzamer ingekleurd. Het zijn hier slechts grondtonen die de weg banen, zodat het verhaal over je uiteindelijke weg vinden direct raakt. ‘I believed there was nothing but the sun / Yes, it is / There’s so much more behind / What a relief (now that I crossed the lower clouds) / My skin disappeared (with my fears and my doubts) / Is there a place for me? / Is there a place for me?’. Gaandeweg duiken er meer en meer elektronische vonkjes op en kleurt de track zich meer als zijn drukkere voorgangers.

Vanavana verwijst naar een Frans-Polynesisch atol. De elektronica zoemt aanvankelijk als een zwerm vliegen (‘a cloud of mourning’) maar verdwijnt weer en de track blijft iets mystieks en ingetogens houden. De song wordt in een Polynesische taal gebracht. De dood fluistert een geruststellend slaapliedje in de oren van de pasgeborenen en zij die gaan sterven.

15 15 klinkt op het allereerste gehoor als een van de vele spitsvondige jonge trap/R&B/hiphop groepen die het optimale uit hun elektronica weten te halen. Bij nadere beluistering van Ataheva wordt duidelijk dat 15 15 toch wel even meer heeft te bieden. De groep brengt knappe producties en spirituele, menselijke teksten, waarmee het vijftal zich onderscheidt van vele meer inwisselbare acts.

That Boom