Swing Wespelaar presenteert straffe affiche
Medio augustus staat bij menig festivalganger met dikke viltstift aangestipt in de agenda. In Wespelaar vindt traditiegetrouw dat weekend traditiegetrouw Swing plaats. In de schaduw van het kerkje wordt een podium opgebouwd en vanaf vrijdag 16 augustus passeren zestien met blues en verwante genres gerelateerde combo’s de revue. Toegang blijft het hele weekend gratis.
The BluesBones geven de aftrap en dat wordt ongetwijfeld een bijzonder stevige. Sinds 2011 is het Belgische vijftal present met een snedige melange van funky en rockende soulblues, dat was de jury van de Britse Blues Charts evenmin ontgaan. Drie keer op rij werden The BluesBones bekroond als beste band terwijl hun handvol langspelers evenmin te versmaden zijn.
Gitaarliefhebbers komen met Monster Mike Welch ongetwijfeld aan hun trekken, de Amerikaanse snarenman die van 13-jarige wonderknaap tot een topgitarist evolueerde met passages bij Sugar Ray’s Blue Notes en een samenwerking met soulman Mike Ledbetter. De onverwachte dood van die getalenteerde soulman uit Chicago hield Welch een tijdje uit de running. Onlangs keerde Welch sterker dan ooit terug naar de podia om het voortreffelijk werk van de langspeler Nothing But Time voor te stellen.
De naam Brian Templeton, zal bij menige, wat oudere, bluesfanaten ongetwijfeld een belletje laten rinkelen. In de jaren ’90 imponeerde de reus uit Boston geflankeerd door gitarist Michael Daniello als aanvoerder van The Radio Kings ook in onze contreien met zijn dynamische podiumverrichtingen. Ondersteund door de uitsluitend met toplui samengestelde Delta Generators doet de zanger en harmonicaman dat anno 2024 nog eens overtuigend over.
Zaterdag oogt alvast veelbelovend met in de namiddag de jonge honden van No King en de eveneens uit Nederland afkomstige Robert Duijf Band, een trio dat authentieke delta en gospel blues exploreert en vermengd met de Trans-Atlantische folkrevival in akoestische bezetting.
Alice Armstrong is een jonge zangeres uit Zuidelijk Engeland, opa vertelde wazige verhalen over zijn periode als zanger in het naoorlogse Engeland. De invloed van ouders met een obsessie voor blues en soul zorgden voor de rest. Alice debiteert, omringd met gitaar en hammondorgel, verscheurende soulgetinte blues.
De vanuit het Britse Kent opererende Zac Schulze Gang laat zich evenmin als hun Schotse collega’s van King King niet onbetuigd met wervelende stevig in rock verankerde blues. Na tien jaar keert Allen Nimmo samen met broer Stevie terug naar Wespelaar.
Het avondluik is voorbehouden voor de zwarte blues met twee acts van de nieuwere generatie. De twintiger Stephen Hull treedt onbeschroomd in de voetsporen van pioniers zoals Albert en BB King met een goed uitgebalanceerde mix van Chicago blues en de Texaans, soulgetinte variant.
Dexter Allen is vanuit Mississippi al een tijdje onderweg op de bluesroute, verzorgde tijdens zijn tienerjaren de basritmiek in vaders gospel groep en speelde gitaar bij Bobby Rush’s tourband. Allen’s gedreven, expressieve gitaarspel en dito soulzang vormen een perfecte combinatie.
Zondag opent Swing met de saxklanken van Barwalker Louis, de Antwerpenaar met een verleden bij The Electrophonics, Sebi Lee en Solomon Burke exploreert de sound die Big Jay MacNeely ooit introduceerde, felle honkende saxscheuten garanderen een vroeg feestje.
Marlon Pichel is afkomstig uit die andere havenstad Rotterdam. De drummende zanger is actief als sessieman, op het podium wordt het wilde feestje ongetwijfeld verder met een uiterst dynamische, door rockende soul en blues gedomineerde, set.
Behoorlijk vroeg op de affiche mogen we RJ Micho en gitarist Franck Goldwasser begroeten, een ijzersterk gelegenheidsproject van de gereputeerde harmonica man die vanuit Minnesota naar Californië verkaste. Een verhuis die resulteert in een samenwerking met de uit Parijs afkomstige Goldwasser die aan de Amerikaanse Westkust een respectabele muzikale loopbaan uitbouwde.
Solomon Hicks en Dawn Taylor Watson vertegenwoordigen de zwarte hedendaagse bluesgeneratie. Hicks die fysiek enigszins op een jonge Robert Cray, bovendien komen de verrichtingen van de zanger gitarist dicht bij Cray met soulvolle ritmische blues. Montreal is de thuishaven van Watson die daar bekendstaat als “Queen of the Blues” jazz en soul prijken eveneens op de setlist van deze flamboyante diva die met het uitgebreide combo van Ben Racine toert, een swingende combinatie.
Als headliner strikte de organisatie Robben Ford, de veelzijdige snarenman behoort tot de absolute top. Speelde oorspronkelijk sax in een muzikale familie, schakelde over naar gitaar en figureerde naast broers Patrick en Mark in de naar hun vader genoemde Charles Ford Band. Ondertussen ontwikkelde Robben een obsessie voor jazz, Paul Desmond, Dave Brubeck en later Ornette Coleman, John Coltrane, Roland Kirk, Miles Davis, David Sanborn en talloze andere iconen uit de jazzwereld vormen een niet te onderschatten invloed in zijn verdere ontwikkelingen, naast passages bij Jimmy Witherspoon en The L.A Express, … Het uit 1977 daterende Inside Story vormde de aanzet van solo werk dat sindsdien doorkruist wordt met talloze uiteenlopende nevenprojecten. Robben’s virtuoze melodieuze snarenfrasering en tenorzang wordt onveranderlijk door voortreffelijke backingband ondersteund.
Swing op 16, 17 en 18 augustus in Wespelaar; info: swingwespelaar.be
