In het pittoreske Wespelaar nabij Haacht vindt met een vertraging van twee jaar weerom een volwaardige editie van het festival plaats. Nu de meeste festivals al een tijdje ruimer programmeren profileert Swing Wespelaar zich nog onveranderlijk als een echt bluesfestival, weliswaar zonder puristische oogkleppen maar toch met het nodige respect voor een genre waarvan de invloed op de hedendaagse muziek nauwelijks te overschatten blijft. Blues verschijnt anno 2022 in meerdere gedaanten dan ooit. In Wespelaar zoeken ze naar een balans tussen het verleden en de toekomst met een behoorlijk uitgekiende en avontuurlijke affiche waarin legendarische blueslui de jongere, vaak minder bekende, lichting flankeert. Het verleden toont aan dat dit niet zelden naar een ook voor de met het genre vertrouwde  adepten naar een muzikale ontdekkingsreis leidt op de nog altijd gratis toegankelijke driedaagse.

Vrijdagavond opent Wilk, de langharige en stevig bebaarde frontman Jerry D’Hondt met de knalrode Gibson uit Gent draait al even mee in de scéne en komt nu aanzetten met solowerk. Hij overtuigde niet alleen op de TV in ‘Belgium’s Got Talent’ met zijn gevarieerd naar de jaren zestig lonkend repertoire bleef hij op de recente editie van Hageland Blues evenmin onopgemerkt.

Dat geldt eveneens voor de passage van The Warmerdam Band op Swing 2019 de toekomst zag er veelbelovend uit voor de jonge Nederlanders die tijdens de moeilijke coronaperiode doorzette met een nieuwe uitgebreide muzikale formule als Harlem Lake met pianist Warmedam en zangeres  Janne Timmer dat soul en blues versmelt in een aanstekelijk mengsel van grotendeels eigen makelij, ze spelen gang maker voor Walter Trout. De na een levertransplantatie herrezen bluesrocker  timmert na een leerschool bij John Lee Hooker, Canned Heat en John Mayall’s Bluesbreakers zijn eigen weg ging in het hardere rocksegment van het bluesgenre en ruim drie decennia later zijn dertigste muzikale werkstuk voorstelt tijdens de openingsavond.

Zaterdag trekt een andere Nederlandse band de tweede dag op gang, de relatief jonge formatie Gumbo Kings doet dat meteen broeierig  mengsel van New Orleans funk en al even hitsige rootselementen uit Memphis en de Deltastreek en beleeft een première op Belgische bodem. Jessie Lee Houlier en gitarist Alexis Didier opereren vanuit Parijs met The Alchemist en gooien hoge ogen met funky rockende blues.

Vervolgens is het tijd voor enkele  ontdekkingen met Aki Kumar een door  cracks als Charlie Musselwhite en Hook Herera geprezen muzikant die vanuit Californië  zijn  Bollywood blues, door Little Walter geïnspireerde harmonicablues aangelengd met zijn Indiase roots, uitdraagt.

Ivy Ford leerde het vak in het clubcircuit van Chicago waar ze de baskoorden beroerde in de band van JB Ritchie. De afgelopen jaren bouwde het zelfbewuste ‘Chicago Blues Kitten’ een reputatie op met doorleefde zang en snarenspel haar eigen opwindende, dynamische blues show. De  gitaar staat eveneens op het voorplan van de uit Brazilië afkomstige Artur Menzes die in LA zijn bluesrock formule perfectioneerde met zijn trio.

De veteraan Bobby Rush maakte in een  ver verleden furore in de juke joints van Arkansas  en na de verhuis naar Chicago ontpopte hij zich als een ras entertainer die naast zijn zwoele danseressen op het podium, onbeschaamd flirt met funk en zelfs disco en rap Op zijn 88^ste laat de bluesman nog een uiterst  vitale indruk na met zijn harmonicaspel en rauwe zang.

De jongere generatie mag afsluiten, Vanessa Collier een niet ongetalenteerd songwriter wisselt krachtige bluessy zang af met al even soulvolle sax-escapades in een repertoire dat onder het motto van ‘keep it saxy’ van rauwe, temperamentvolle blues naar strakke funk en  meeslepende instrumentaaltjes pendelt.

Op de afsluitende dag opent een wel bijzondere band, het is the one (wo)man band van Ghalia Volt, een jonge dame met Belgische roots die ooit al buskend overleefde in de Brusselse straten. Ghalia Vautier ging op zoek naar de bluesroots en doorkruiste zowat alle staten van de VS. Opnamesessies in Memphis en Mississippi resulteerden in enkele langspelers met Johnny Maestro’s Mama’s Band en Cody Dickinson, in Wespelaar treedt ze met haar eigen band aan.

Lowland Brothers is het nieuwe project van de Franse bluesman Nico Duportal die voor countrysoul kiest.

De liefhebbers van pianoblues komen ongetwijfeld aan hun trekken met Ben Levin, de jonge muzikant brengt de sprankelende zwart witte klaviertoetsen terug op het voorplan met  een ruim georiënteerd muzikaal palet waarin jazzblues, boogiewoogie, en de blues varianten uit Chicago en New Orleans aan bod komen.

Een wat lijvige diva mag niet ontbreken, Terrie Odabi wordt ingehaald als een van de beste soulzangeressen uit de Bay Area de combinatie van krachtige uithalen en meer verfijnde momenten herinnert aan de verrichtingen van Etta James.  Op  het podium van Swing wordt ze geflankeerd door de al even imposante bluestante Tia Caroll die de soulblues revue complementeert.

Selwyn Birchwood  is een van de meest getalenteerde gitaristen van de hedendaagse bluesscène die met rauwe snarenspinsels op gitaar en lapsteel een hallucinante soundtrack creëert bij de urgente verhalen geplukt uit de hachelijke dagelijkse realiteit in De VS.  Een licht ontvlambare combinatie die muzikaal vuurwerk garandeert.

Keb Mo’ is een bluestroubadour die al wat langer actief is en sinds beginjaren negentig verder borduurt op de Delta Blues traditie maar dat genre moeiteloos overstijgt met de input van de meest uiteenlopende Americana invloeden die zijn verhalend songwerk ondersteunen. Een gedroomde afsluiter voor de 34ste editie van Swing Wespelaar.

Swing 2022 van 19 tot 21 augustus  in de gratis toegankelijke dorpskern van Wespelaar