Het uit Yorkshire afkomstige leaf (The Leaf Label) is al 30 jaar lang een van de meest interessante en avontuurlijk platenlabels wereldwijd. Onvoorspelbaar en onnavolgbaar in hun muzikale keuzes is elke nieuwe release iets om naar uit te kijken. Nog geen week na het geweldige The Undreamt of Centre van de Australische Laurence Pike verrast het label met het al even fascinerende The Abyss van Malcolm Pardon.

Pardon is één helft van Roll The Dice, het duo waarbij hij samen met de mede-Zweed Peder Mannerfelt elektronica met klassieke structuren verbindt en reeds vanaf 2010 platen maakt (ook voor leaf). Het was daarnaast zijn eerste soloalbum Hello Death waarmee hij flink wat aandacht genereerde. Het was een solo-pianoalbum, en dan vooral met repetitieve klanken, waarbij puur de ruimtelijkheid aan de sfeer bijdroeg.

The Abyss gaat muzikaal flink wat verder. De piano is dan weliswaar wederom de basis maar Pardon durft met uitgekiende arrangementen in een breder klankarsenaal veel rijkere sferen op te trekken. De sfeer blijft merendeels ingetogen, het album heeft de dood als lotgenoot/levensgezel als thema, maar de warmte van de stukken overheerst wederom.

Knap hoe Pardon steeds weer vanuit rustige pianoklanken glansrijke sfeerlandschappen weet op te trekken. Boeiend hoe hij met Hello Death (de man heeft nu eenmaal iets met dood) in gedachten nu dat rijkere geluid omarmt en met synths en sounds, die even indrukwekkend als rafelig klinken, machtig interessante beelden weet op te roepen.

Vanaf de fascinerend mooie opening met Deliverance voltrekt zich een dromerig muzikaal verhaal waarin je als vanzelf wordt meegezogen. En waar je bij meerdere draaibeurten steeds weer nieuwe klanken en sferen in ontdekt. Muziek met donkere klassieke structuren die met fraaie soundscapes alle emotionele registers raakt.

The Abyss is zo’n album waar je qua sferen in zou willen blijven hangen. Hoe melancholiek die ook kunnen klinken. The Abyss brengt muziek die gemaakt lijkt om je van de chaotische en drukke wereld om je heen af te sluiten. Luister toch eens naar de pracht van stukken als Side Affects of Patchwork en hoe subtiel Pardon bijzondere klanken het geluidsbeeld van zijn piano intrekt.

Zijn oorsprong als muzikant die ook elektronica omarmt vindt zijn weg subtiel het album in. Nooit prominent, maar wel in klankkleur aanwezig (het waanzinnig mooie Enter the Void). The Abyss is een meesterlijk album vol bijzondere stukken die boeien en raken.

Wat trouwens een abnormaal mooie, goede foto die de hoes siert zeg! De Ako getitelde foto van de veel geroemde fotograaf Chris Shonting trekt vol de aandacht. Het is een beeld waarbij je met de dromerige muziek van Pardon op je hoofd volledig in kan wegdromen.