Op haar nieuwe album Port’Inglês werkt Carmen Souza net als op haar  albums  Interconnectedness, Protegid  en Verdade samen met de Portugese bassist Theo Pascal. De titel Port’Inglês  geeft het duidelijk aan: ze legt de verbinding van Kaapverdië met Engeland. Ze heeft alle teksten geschreven en onthult daarin  verhalen over de jarenlange Britse aanwezigheid in Kaapverdië en de dekolonisatie strijd onder Portugal. Ze ontpopt zich zo als een muzikale verhalenverteller.

Ze woont in Londen en het is in feite dus ook een persoonlijke reis! Haar Kaapverdische fusion jazz is heel bijzonder waarbij ze vooral wordt ondersteund door Theo Pascal. Daarin mixt ze jazz met traditionele Kaapverdische ritmes als funana, contradança, morna en mazurka; evenals met door Engelse folk geïnspireerde zeemansliederen zoals in Francis Drum over de Britse piraat Francis Drake.

Ook Britse musici als fluitist  Gareth Lockrane en trompettist Mark Kavuma geven een jazzy touch aan dit album. Gareth Lockrane bijvoorbeeld in Francis Drum waarin ze af en toe in het Engels zingt. Andere musici komen uit Mozambique zoals drummer Elias Kacomanolis; en ook  uit Angola en Portugal.

Carmen Souza laat vooral haar zachtmoedige zang op dit album horen. In St.Jago vertelt ze over de reis van Darwin in 1832 naar het eiland Santiago dat vroeger St.Jago heette en daar de natuur onderzocht. Het begint met haar zachte zang, pianospel van Diogo Santos uit Portugal en relaxede drums. Kavuma geeft met zijn fraaie trompet spel een jazzy karakter aan  Pamodi, een song over kolonialisme. Dit is een mix van rustige funana en bebop. In de morna Cais D’Port’Inglês zingt ze mooi over de pieren van Engelse havens. Met twinkelend piano spel van João Oliveira uit Angola.

Ze laat in sommige liederen ook horen hoe nauw cultuur en taal met elkaar verbonden zijn. Met het lied Ariope beschrijft ze die verbinding door de integratie van de Engelse taal in het Kaapverdische Creools. Ariope betekent bijvoorbeeld Hurry Up. Zo is dat veranderd in de Kaapverdische taal. En dat is ook meer uptempo dan de vorige songs. En valt op door jazzy piano spel van Deschanel Gordon uit Engeland.

In de erg goede, dansbare song Amizadi vertelt ze een verhaal over vriendschap tussen twee culturen, gebaseerd op de steun en bewondering van de productieve Kaapverdische schrijver, componist en zanger B. Leza voor de Britten. Ook Badju Mandadu is dansbaar. Het gaat dan ook over choreografie. En is geïnspireerd door jazz en blues. Met soms opvallend pianospel van Diogo Santos. Ze eindigt met de superrustige lullaby Moringue met heel licht pianospel.