Het vorige album van Benny Sings (Tim van Berkestijn) kwam uit in 2021. Dat was nog in de coronatijd, dus voor een liveversie van die muziek was je even aangewezen op het steamingconcert dat Benny Sings en band rondom die release hadden georganiseerd. De plaat van twee jaar geleden, Music, was de zesde reguliere langspeler en bood vertrouwde kwaliteit, zonder nu echt op te vallen.

Destijds omringde Benny Sings zich met een aantal gastmuzikanten/vocalisten, waaronder Mac DeMarco en Tom Misch. Op Young Hearts is het Remi Wolf, de Amerikaanse singer-songwriter die de afgelopen jaren met vier albums erg productief was en wier producties aardig aansluiten bij die van Benny Sings.

Remi Wolf zingt wat uitgesprokener en brutaler dan haar gastheer op Young Hearts, dus dat geeft de plaat iets meer attitude. De opener en titelsong heeft weer een zonnig geluid, gestut op een stevige, compacte beat. Wolf geeft de track extra smoel. Centraal staan twee druggy geliefden die hun weg nog moeten vinden. Wolf komt ook langs op de single Pyjamas, een van de beste tracks, waarop het draait om liefde, uit en thuis. De aanstekelijke bas- en gitaarlijnen voeren direct naar Zuid-Amerika. Ook op The World horen we de wereldburger Benny Sings, vocaal terzijde gestaan door meerdere sparring partners. ‘Living it up in Mexico / Living it down in Amsterdam’… ‘Come and see the world’.

The Only One was een van de vier singles – het is tegenwoordig vrij gebruikelijk om vier of meer singles aan je album vooraf te laten gaan zodat de plaat bij uitkomst al voor bijna de helft bekend is. Het is een lekkere straffe track met trompet, saxofoon, glockenspiel en fijne melodieuze accenten.

De opnamen van Young Hearts vonden plaats in Londen en Los Angeles. Omdat Benny Sings een wat stevigere sound wilde, wendde hij zich tot beatmaker-to-the-stars Kenny Beats. Missie geslaagd, want zonder die typische AOR en R&B sfeer te verliezen kreeg de muziek inderdaad de gewenste extra slap.

Distance opent als een pianoballad gehoord op een transistorradio, voordat het geluid omslaat en die stevige beat er weer is. Dat neemt niet weg dat de song wel een klassieke popsfeer in zich draagt. Dat geldt ook voor het korte Love Will Find a Way, dat een tikje Beatlesque is. Na dit prettige ‘intermezzo’ van twee songs beweegt Benny Sings met een vingerknip via Movie Star weer wat meer in de richting van de rest van de plaat, al is ook deze song subtiel en ingetogen.

Naar het einde toe schakelt Benny Sings een tandje bij. Op Let’s Go klinkt hij als het onbesuisde neefje van Steely Dan – het is natuurlijk niet de enige keer dat dit duo door het hoofd schiet. Op Take Your Time zijn de beats wat losser en geven de oprispingen van de basgitaar net even dat beetje extra.

Zo is ook Young Hearts weer een prima album met een goede productie. Echte stijlbreuken blijven uit; Benny Sings werkt als vanouds subtiel en verzorgd. Verwacht geen grote sprongen en groots effectbejag, maar wel geheide kwaliteit en nieuwe krachten die het album zeker iets eigens geven ten opzichte van de voorgangers. Young Hearts is dan ook een album dat internationaal weer zal gaan scoren, zoals dat bij Benny Sings al jaren het geval is.